Люд з наших дяден шел добыть Берлин,
Манжел отецын и сусыд.
Врать самы, Борис, немал сы одыз,
Ак сане вратиш,
будем мусыд.
До конца живута носыдь, На цинторин герберы,
Страти саз мысыл прэ мня жыдь,
Сама травыдь вечеры.
Бориса жена вула салена Чакала, кеды он прыде.
Он кед саврател ляны ниде.
Потом Борис ляня носыл, На цинторин герберы,
Тото я ласка як ма быдь, Учтеса ты не джеры.