Klaka brú á lai gólin,
lands við hjallar hætur,
estar snúa höfum í vind.
Trímigu viður grætur.
Ríkir víð af onnsku tíð, veðra kvíða brínir,
holmastríð í ergogrið, eingaf líðu síni.
Þóm ég er
ókni þessi tíð, þorra gardur strílur,
veit ég bak við vetrar hríð,
borogsumar víð.
Eingri fegur þær í því,
augu manle klósa,
þegar loftið
úlgar í,
viður norður ljómsa.
Bekjar hrætling vindar bér, veður
hölsem bjóða,
sátt ég verðlað þóttum þér,
þó stur görðinn góða.
03:36
04:50
03:25
03:11
