Þeir ligga til að dráta,
enginn ræður för
Hver leitar hljóðramn áta er hlói orða og vör?
Og lauf sinn skræn á garðsinn strjón og gleði þitt í blænum
þá
voru hjörninn heit og ör og haf mingi okkar bænum
Veiligga til að dráta á þinn verðaski
Margað fröten þungra náta að
þjást og finna til
Og byða þess að byrta hún í og bleikur morgun rísi
Nú
stríkur blærin stafn og fel,
sinnjandi garðsins hrísi
