Það er ulvar upp á lofti,
það er ulvar inn í skán,
það er ulvar hér og hvar.
Það er ulvar undir rúmi,
það er ulvar bakveð hörðu,
það er ulvar allt staða.
Láðuðuðuðuðuðuði,
heyruðuðuðuði mástin mín,
babbiðuðuðuðuðuði,
er ílrað þegar máninsklinn varul var.
Þeir eru andvaka í nór,
varul var.
Þeir geta ekki svo við ró.
Þeir kúra upp í rúmi og þeir kula samansang,
þeim kemur ekki á auðadúr.
Þeir kveika um ligglugerti og þeir kíka fram á gang,
þeir eru að farast.
Ulfur hún.
Láðuðuðuðuðuðuði, ekki gráta gulmi.
Þeir borða bara nesti sett, varul var.
Ulfur hún.
Þeir eru andvaka í nór, varul var.
Þeir geta ekki svo við ró,
varul var.
Þeim er rosa númúr,
varul var.
Þeir hafa ekki skarlatso.
