உனருக உனருக பூவே
புதைய வாணம் காணா
விரவோடன யுக காட்டே
புதைய கீதம் பாடான்
நேரமுகிலே தங்கப் புலரியிலே
வின்னோனர் வின்கீதமாய்
உனருக உனருக பூவே
புதைய வாணம் காணா
விரவோடன யுக காட்டே
புதைய கீதம் பாடான்
மாறிவில்லை சுந்திலே
எட்டி பாரி பாரி போகான்
நாளே தன் முகுளமாய்
பீரி நீர்சி ஆடான்
வெயில் கத்தி ஆழும் பூவில்
குளிர்மான்
மாறியா இப்பையா
வெயில் கத்தி ஆழும் பூவில்
குளிர்மானியா இப்பையா
இதிலே இதிலே வழிதா
உனருக உனருக பூவே
புதைய வாணம் காணா
விரவுடன யுக காட்டே
புதைய கீதம் பாடா
நாகப் பாட்டில் உணரும் கிராம மங்கி கண்டு நிறையாய்
காவிலின்ன ஊரமாயி கேளி குட்டி புணரா
வழி தெட்டி வீண மனசில் சிணேக தீபமாயித் தெழியா
இதிலே இதிலே வழிதா
உணருக உணருக அப்பா
பூவே, உதைய வாணம் காணா, வீரவோடன யுககாட்டே, உதைய கீதம் பாடான்.
நேரம் உகிலே, தங்கப் புலரியிலே, வின்னுணர் வின் கீதமாய்.
உணருக உணருக பூவே, உதைய வாணம் காணா, வீரவோடன யுககாட்டே, உதைய கீதம் பாடான்.
