Í gróður eitt hjarta minn skeimi ég myndin að mær
og myndin er fegust að rósemi lundi þeim grær
Þó aldrei ég viti um förðin og fyrir heit
Þó finn ég þig seti í skyndingu áður en veit
En lítið tilbaka þá glöglega glæður ég finn
að greiftur í hjarta mig dætið er svipur þinn
Þú byrtist mér aðgur, mín bróðspyrta ástinn sem var
Þín blæfar á mynd sem er hvergið til enn að það
Hvergið til enn að það
Í gerð er ég sáttið til sárendi hjartanu fann
Þinn svipur var breyttur, ég tæplega þekkti hann
Og þá var með ljótt þetta lögmálið að vinna ræft
Hver ljómi brómsinn svo æskunar varir skapt
En lítið tilbaka þá glöglega glæður ég finn
En lítið tilbaka þá glöglega glæður ég finn
að greiftur í hjarta mig dætið er svipur þinn
Þú byrtist mér aðgur, mín bróðspyrta ástinn sem var
Þín blæfar á mynd sem er hvergið til enn að það
Hvergið til enn að það
Þín blæfar á mynd sem er hvergið til enn að það
Þú byrtist mér aðgur, mín bróðspyrta ástinn sem var
Þín blæfar á mynd sem er hvergið til enn að það
Og en lítið tilbaka þá glöglega glæður ég finn
að greiftur í hjarta mig dætið er svipur þinn
Þú byrtist mér aðgur, mín bróðspyrta ástinn sem var
Þín blæfar á mynd sem er hvergið til enn að það
Hvergið til enn að það
Þú er maður, þú er maður
Þú er maður, þú er maður