Na muka rosa gine pravola, na vacu bela kjuera roze,
mala sadrinda gore, na vridom vjeta me.
Tak svi visno da zera, inda kje njela visko deka,
a balanem sjemanade, dostrimljivom vjeta.
Ma dote se rastonga ka, te u deva noa.
Ka senzite njom sačastja, me sjetim sule senzite,
nona piju senzo na nja vjeta, si no stonj se mokute.
Ma dote se rastonga ka,
te u deva noa.
Ča te žizom ovo te kjam, a da prvi mi gisto ma bavam,
te te dengrin do dora, postavok gine pravola,
lasa sa gisto baljac, non ne kožes njen da me.
I te deon ko gisto dora, u no žilu gine sve,
ma dote se rastonga ka, te u deva noa.
Ka senzite njom sačastja, me sjetim sule senzite,
nona piju senzo na nja vjeta, si no stonj se mokute.
Ma dote se rastonga ka,
te u deva noa.
Ka senzite njom sačastja, me sjetim sule senzite,
nona piju senzo na nja vjeta, si no stonj se mokute.
Ma dote se rastonga ka,
te u deva noa.
Ka senzite njom sačastja,
me sjetim sule senzite,
nona piju senzo na nja vjeta, si no stonj se mokute.
���