Κάποιες φρένα,
μισάζευνες και σέκονες
Όλα σκοτούρια κέννα
Κι αγάπη λίγες αγώνες
Φεύγουμε σαν ρόμες,
φίλες
Πέρα από το λεφτός, σε βουλιένες
Πάνω σε υπ' το μυαλό
Πάνω σε υπ'
το μυαλό
Πάνω σε υπ' το μυαλό
Αυτές τις αρχές οι καλώνες Μ' αρέσουν να με γέννα
Δεν έχει δικούς τις καλώνες
Εξαίρεσαν πρώτα να δουλεύουν Χωρίς εσένα χαλήφτων
Σου λεφτούν οι αλήθειες και οι περαστικοί Κι κάθε φράση αυτό θα τιμώ
Μην τσάρας, φωνά, γαλμά ή κάποια φεγγά
Που το σκάσεω, αγώνι, φέρια, κρυφά
Σαν αρικό που ξέπηγα παιδικά Σαν να έχεις πάνω σου τη γη τα κλήτια
Έννοια,
σωφιά,
ρεγράψε Μα ήταν λόγος,
έρευνα,
έστειλαμε στον τρόπο
Την οφείλεις να
την γράψω Προκάτω φέρον μόνο, άμα δε λάστα
Είσαι πρώτο βρόκιλικό Με σαν θέρημο νερό μες στο τσιμέντο αεράκι
Με σαν θέρημο νερό,
αλλά,
όσο αυτοί οι φόρες φέραν
Με σαν θέρημο νερό,
αλλά,
όσο αυτοί οι φόρες φέραν
Με σαν θέρημο νερό,
αλλά, όσο αυτοί οι φόρες φέραν
Κι άγαπη λύγεις τα χώρια,
φεύγουν μες στα ρόδες που κλειδιάν Πέρα από το νεφάς,
σαν πουλιάν Μάσα η πτώμη λεγάλια,
όσο αυτοί οι πόλοι φερνάν
Κι άγαπη λύγεις τα χώρια,
φεύγουν μες στα ρόδες που κλειδιάν Πέρα από το νεφάς,
σαν πουλιάν Μάσα η πτώμη λεγάλια,
όσο αυτοί οι πόλοι φερνάν