รออเทศนี้ ขึ้นมาที่เห็นตะวันตกนิ่ง
รอแผ่นดิน แผ่นป่าที่ไกลให้เจอกัน
ไม่มีวัน ฉันก็รู้ ก็เหมือนที่เธอไม่รักกัน
ไม่มีทาง ไม่ว่าจะนานเท่าไหร่
แต่ดวงอาทิตย์ ตกลงที่ทิศตะวันตกนิ่ง
ที่พ่อเฟ้อ ยังเหมือนเฟ้อดินได้ใกล้กัน
ฉันก็รอแค่วันนั้น สักวันที่เธอจะเหมือนกัน
แม้ว่ามันจะนานสักเท่าไหร่
ก็ให้ไม่มีวันนั้น ฉันก็รอเธอได้
รอให้เธอเปลี่ยนใจมารักฉัน
ต้องเจ็บต้องรอแค่ไหน
ก็ไม่เป็นไรไม่สําคัญ
พร้อมจะทําและหมดลมหายใจ
ไปพร้อมทํารอ
แม้จะเหมือน ลมเข็มเล้มหนึ่งในทะเล
แม้จะเหมือน กับการรดน้ําลงใส่ๆ
แม้จะเหมือน ไม่มีวัน
แต่ฉันก็ยังจะทุ่มไป
หวังแค่เพียงจะเป็นจริงสักวัน
ก็ให้ไม่มีวันนั้น
ฉันก็รอเธอได้
รอให้เธอเปลี่ยนใจมารักฉัน
ต้องเจ็บต้องรอแค่ไหน
ก็ไม่เป็นไรไม่สําคัญ
พร้อมจะทําและหมดลมหายใจ
ไปพร้อมทํารอ
ไปพร้อมทํารอ
ก็ให้ไม่มีวันนั้น
ก็ให้ไม่มีวันนั้น
ก็รอเธอได้
รอให้เธอเปลี่ยนใจมารักฉัน
ต้องเจ็บต้องรอแค่ไหน
ก็ไม่เป็นไรไม่สําคัญ
พร้อมจะทําและหมดลมหายใจ
ไปพร้อมทํารอ
ก็ไม่เป็นไรไม่สําคัญ
ก็ไม่เป็นไรไม่สําคัญ
