รออเทศนี้ ขึ้นมาที่เห็นตะวันตกนิ่งรอแผ่นดิน แผ่นป่าที่ไกลให้เจอกันไม่มีวัน ฉันก็รู้ ก็เหมือนที่เธอไม่รักกันไม่มีทาง ไม่ว่าจะนานเท่าไหร่แต่ดวงอาทิตย์ ตกลงที่ทิศตะวันตกนิ่งที่พ่อเฟ้อ ยังเหมือนเฟ้อดินได้ใกล้กันฉันก็รอแค่วันนั้น สักวันที่เธอจะเหมือนกันแม้ว่ามันจะนานสักเท่าไหร่ก็ให้ไม่มีวันนั้น ฉันก็รอเธอได้รอให้เธอเปลี่ยนใจมารักฉันต้องเจ็บต้องรอแค่ไหนก็ไม่เป็นไรไม่สําคัญพร้อมจะทําและหมดลมหายใจไปพร้อมทํารอแม้จะเหมือน ลมเข็มเล้มหนึ่งในทะเลแม้จะเหมือน กับการรดน้ําลงใส่ๆแม้จะเหมือน ไม่มีวันแต่ฉันก็ยังจะทุ่มไปหวังแค่เพียงจะเป็นจริงสักวันก็ให้ไม่มีวันนั้นฉันก็รอเธอได้รอให้เธอเปลี่ยนใจมารักฉันต้องเจ็บต้องรอแค่ไหนก็ไม่เป็นไรไม่สําคัญพร้อมจะทําและหมดลมหายใจไปพร้อมทํารอไปพร้อมทํารอก็ให้ไม่มีวันนั้นก็ให้ไม่มีวันนั้นก็รอเธอได้รอให้เธอเปลี่ยนใจมารักฉันต้องเจ็บต้องรอแค่ไหนก็ไม่เป็นไรไม่สําคัญพร้อมจะทําและหมดลมหายใจไปพร้อมทํารอก็ไม่เป็นไรไม่สําคัญก็ไม่เป็นไรไม่สําคัญ