Kvölda til Gud,
kem jeg heim.
Hånan min, så sæt og fin,
fikk ur kos av karlithein,
sem kemur eftir vindu.
Han elskan sol.
Seier fagt,
og finn jeg vel,
med feltir eithvað ekki nú.
Vi vitum beida þaugne þeim.
Afleg,
sem að skjöldum tveim,
sér leika og það bjar kvöldst er min tru,
að ættum við að ræða málinn nú.
Þessi sama gamla saga,
að segjei neg,
þar sem ángrar hugi okkar.
Sona yfi leir þú seipum sjá,
þangsan
leik ég.
Vi vitum beida þaugne þeim.
Afleg,
sem að skjöldum tveim,
sér leika og það bjar kvöldst er min tru,
að ættum við að ræða málinn nú.
Sama gamla saga,
að segjei neg,
Þar sem ángrar hugi okkar.
Sona yfi leir þín standis sér,
