Du
kan ikkje stanse tiden som går,
du kan berre elske de dager du får.
Du vil ta på kampen mot rene sand,
selv om du holder så hardt som du kan.
Spor i sand vil snart viskes bort,
men spor i hjerte får alt du har gjort.
Med omsorg, kjærlighet, glede og tro
blir det for alltid.
Tid er en gave som du ikkje ser.
Noen får lite,
du vil få meir.
Når tingene rundt har ikkje ekte verdi,
det er nok det viktigaste av alt, jeg vil si.
Følg aldri strømmen, velk heller å gå din
heilt egen vei,
og du vil forstå at det som du finner langsvingete sti,
er det som gir livet verdi.
Midt i eit veikryss, alene på leit,
kva skal du velje,
kva kjennes greit?
Gå ett steg tilbake og av og til to,
så går du fram med ny tro.
Men
gå litt forsiktig,
prøv å legg bort tankar om alt det du ikkje får gjort.
Verden vil stjele din tidskapet så,
større og verre enn det du forstår.
Kvelhart en stemme som stjeler ditt liv,
hold den heilt fast til han er stum og stiv,
så løftar du blikket mot håp og i tro.
Si til deg sjøl, eg er sterk,
eg er god.
Du nynnar en sang,
det veit du er med.
Det er så mangt,
eg gjerne vil si det.
Ikkje si alt,
ver ærleg og sann,
ordane dine
blir ringar i vann,
i gjøtsle og vannet.
Vil du se det største i livet skje?
Ingen kan vinne mot redne sang,
nei du tapar den kampen,
det går ikkje an.
Det er noe du må elske,
leke og ler, så se tilbake.