Sýrastinnaklinn laungur ekki meðÞetta kýrstur lóksum betur veðÞví vagnum dreyjir nógu láttÞví færðalægi var orðistrættSkerði gleðun af glastrengi njáÞið vantir sá og þann munar uppAð standa aðeitt á barmið uppOg tjúpa laugin brosir mýtt við mérÉg þetta lífuna ekkert neittOg ég vun reyna allt hvað ég getÉg fyrir það um því maður dimast égÍtlurður þóttu í þar sögnar ráÞið þurfið ekki að þóla mig í bráÞið þurfið ekki að þóla mig í bráÞið þurfið ekki að þóla mig í bráÞið þurfið ekki að þóla mig í bráÞið þurfið ekki að þóla mig í bráÞið þurfið ekki að þóla mig í bráÞið þurfið ekki að þóla mig í bráÞið þurfið ekki að þóla mig í brá
