Τι άλλο θέλεις,
θέλεις που με παίρνεις, παίρνεις
και το κλείνεις ξαφνικά.
Τι άλλο θέλεις, θέλεις τι να κάνω, κάνω
που σε χάνω τελικά.
Τι άλλο θέλεις,
θέλεις, θέλεις.
Οι
μέρες τρέχουν, φεύγουν, πίσω δεν γυρνάνε,
οι σκέψεις βασανίζουν το μυαλό χωρίς να με αντρωτάνε.
Κάτι μέσα μου έντονα με αστενάζει,
ότι χρειάζεσαι, χρειάζομαι, μη σε τρομάζει.
Μίλα μόνο για το πόσο με θέλεις και πως
στα όνειρα που χάραξε θα συμμετέχεις.
Είναι λοιπόν τώρα εσύ η επανάσταση σε μια τόσο ιδιορρυθμη παράσταση.
Και όταν μοναξιά φύση,
εγώ θα είμαι η ασπίδα σου,
κρατά με αγκαλιά να διώξω εγώ την καθεκίδα σου.
Τι άλλο θέλεις,
θέλεις που με παίρνεις,
παίρνεις και το κλείνεις ξαφνικά.
Τι άλλο θέλεις,
θέλεις τι να κάνω,
κάνω που σε χάνω τελικά.
Τι άλλο θέλεις,
τι άλλο να κάνω που με παίρνεις,
ας σε μένα ό,τι χρόνο δεν έχω μάθει να χάνω.
Τι άλλο θέλεις,
τι άλλο να κάνω που μου πλέκεις την καρδιά.
Έχεις αυτό,
έχεις εκείνο,
δεν βγάζω αγρίλες και βλέπω ταρανθίνο.
Όσα κι αν δίνω πότε δεν είναι αρκετά,
είναι της μοίρας μας παιχνίδια και όλα δάνεικα.
Ιδανικά βες μου λοιπόν πως μπορούμε,
εμείς σε αυτόν τον έρωτα μόνιμα να αφηθούμε.
Ας έττα εύκολα σε αυτοίς που δεν αντέχουν
και για αποθέματα ψέματα μόνο έχουν.
Και όταν μοναξιά φύση,
εγώ θα είμαι η ασπίδα σου,
κρατά με αγκαλιά να διώξω εγώ την καθεκίδα σου.
Τι άλλο θέλεις,
θέλεις που με παίρνεις,
παίρνεις και το κλείνεις ξαφνικά.
Τι άλλο θέλεις,
θέλεις τι να κάνω,
κάνω που σε κάνω τελικά.
Τι άλλο θέλεις,
θέλεις που με παίρνεις,
παίρνεις και το κλείνεις ξαφνικά.
Τι άλλο θέλεις,
θέλεις τι να κάνω,
κάνω που σε κάνω τελικά.
Τι άλλο θέλεις, θέλεις που με παίρνεις,
παίρνεις και το κλείνεις ξαφνικά.
Τι άλλο θέλεις,
θέλεις που με παίρνεις,
παίρνεις και το κλείνεις ξαφνικά.