தானி,
தானி,
ஸ்ணேஹர் தகர்து பறந்நு போயன் பைங்கிள்ளி.
தனிச்சிரும் கரயுகையாணு இய் ஆன்க்குளி.
எல்லா மரண்ணு, என்னே மரண்ணு, தனிச்சு போயில்லே.
ஓர்த்து கரயா, ஓத்திரி, ஓர்மகு, தந்நு போயில்லே.
பெண்ணே,
நீ எவ்விடே,
என்னுட்கரளே,
நீ வரில்லே.
தானி ஸ்னீஹம் தகற்றுப் பறந்து போயில்லை நா.
தனிச்சு இருந்து, கரயுகையானு, இப்பின்கிளி.
எல்லா மோர்த்து,
என்னையும் மோர்த்து,
தறையருதே,
பொன்னே.
உண்சிரி மொஞ்சால் திலங்கும் பூமுகமான,
என் கல்பில்.
கிளியே,
ஆண்கிளியே, என் கல்பி, நீ எதிடே?
சரப்பம் முதல் மாதிரி, சரப்பம் முதல் மாதிரி,
நீ என்று கூட்டுக்காரி ஆணு.
உண்ணிச்சுருமிச்சிருந்து,
நம்மை படிச்சு போன்னது அல்ல?
ஆநாளின் மணவாட்டியாய் அணிங்கிருந்து நேரம்
கல்பே, நீயன் மனசின் உள்ளி மணவாட்டியாய்
ஓர்மையுண்டோ,
அதினிசம்
ஓர்மையுண்டோ,
அதிவசம்
மணவாட்டியாய் நான்
அணிங்கிருந்து நேரம்
மணவாளனாய் நின்னை மாத்திரம் கல்பில் குதிச்சு போன்
மணவாட்டியாய் நான் அணிங்கிருந்து நேரம்
மணவாளனாய்
நின்னை மாத்திரம்
கல்பில் குதிச்சு போன்
நீ நல்கிய வாக்குமால் கடல் கடன் எத்தீ
கனம் கற்சும் கார்வு
கரலே நான் கூட்டில் அடைச்ச இலையான்
என்ன அறியோ?
கரல் ஒருகி நான் என்னும் நின்னி போர்த்து கரயுண்ணோ?
கரல் ஒருகி நான்
என்னும் நின்னி
போர்த்து கரயுண்ணோ?
தானே ஸ்ணேஹம் தகர்த்து பறங்க போய் என் பையிளி
தனிச்சிரும் கரையுகையான் இய் ஆன்கிளி
இல்லாமோத்து இன்னி மோத்து கரருதே பொன்னி
பெண்ணே நீ எங்கே?
என்னுடி கரலே நீ வரில்ல?