سید سیاد داستان فاطر فرمایش گفتا
شنوکونڈی خاص کر زین اللہ جان شیرزی ہے
وہ آئی سنگت ہے شہبارابچہ فرمایش ہے
عمید جان شاہدزی ہے
شنوکونڈی فرمایش گفتا امان اللہ جان ہے
شاکبن شیرو بلمامہ شیرزی ہے
شکانک فرمایش شمس الدین جان ہے
محمد جان شیرزی ہے
سدرز خان شیرزی ہے
طبیعی سے نگا تل دے دلہ سیل کن ہمیں جبتا
دلہ راتی غمان گفتا
منہ دامہ پسائیں تے جتابو تے بنیمو نے
دلے سکھیں تلہارے وات وسانی چھنہ گفتگو نے
وہ دوستان آشکی زور انتھ نائن تلہات پکو کن
گشب دار اے جان کیسے نی دلے
گو غمان بندی ان منہ مہ کا دلے
آئی اولی سراب من چود میرے کو
من کی ارے گپے کو تو دلہ اے رکھو
تو منہ مجلس تے چمگو چم جانو
نا خدا اے قسم دیو تن پرائی گنو
مسل زاگ وڑا موازیہ کو
دس بی دست جانو دلہ نازیہ کو
نورا یک سال بس میرے بانی کو
نا ترپا بالا تر بین چنک جوانی کو
منہ نظارتا خراب و بائیا کن
تنیا کیلی منہ تبائیا کن
ہم بے دوستی نبوتا ہم رہ آخرا
منہ اماں مرد منہ اشدلائرا
روز پروجا و تراشا منہ مرد بندی کو
شاوتی مجلسا پا دمی بندی کو
نیکی زار نیکی وشیدر نے آنا یارو
تنیا اشدلی منہ کوچھی آنا یارو
منہ وطرہ زار کنینا بزو گپا کن
ای دلانا امیت بط پیرا کپا کن
ہر نماز اے سرا گروپ دا بادی
دارین داستان دو این
آئے رادو آئے گی
خید مگی دے سنا سجیدہ ماشیرا
تنیا نن دے وطی گی سیدہ یک سارا
ہنچو دی مار بھائی رنگ تی درست مبی
بے وفا سر شبالش تخلی جسم بھی
نیکی ظالم میرے نیکی زندگ بے تنیا مہا نے سچے زندگن دگ بے
رامن کو روبانک نین پا لیلا اے سرا رامن کو روبانک نین پرش مرید آنو لا
چھنکا وفد آئے فدا بھوتو مندر پتر یک روچے دیگرہ دا تی دو سی عبر
بھانتی قسمت ناو لوندی مند آسرا
تاوتی ام دلے دوا بھی روٹ شاہ فدا
ہر ستا را دن منی من جواب داد نکو
بھی وفا پا پا خدا من ترخیرات نکو
سیلکن مودان سر اے مجھ سے دی بوتا گن
سوت جوانی منی تل منی دوتا گن
عاشقی مردو مادر پدھر بازا گن عاشقی بھی دلے تا سر بازا گن
گوشت بی دار چاند کسے نی دلے دوگا ماں بندی ان من اما کاتی لے
من اما کاتی لے