อยู่ใกล้จนสุดสายตาไม่อาจเห็นว่าเราใกล้กันและทุกครั้งหัวใจฉันยังคงไหววันกับความทรงจํานึกถึงครั้งแรกเราพบกันเธอและฉันไม่เคยต้องใกล้ในวันนี้ฉันต้องพิเชิญความไหวสั่นอยู่ภายในใจรู้กันที่เราคล้ายกันรู้หัวใจจะเปลี่ยนผันไปคนครั้ง เปลี่ยนบนครั้งฉันพบเธอแล้วตาของเธอยังคงติดรึงในใจไม่ลืมรักเรายังไม่กล้าวลงใช่ไหมหรือการเวลามันไปเปลี่ยนใจเธอเป็นอีกด้วนเธอ...เธอยังคิดถึงฉันไหมเมื่อสองเรานั้นยังคงห่างไกลเมื่อเวลาพารอให้ใกล้กันรู้...บ้างไหมคนไกลยังคงหวั่นไหวเมื่อเขามองถึงภาพทักทีไรน้ําตามันยังไหลออกมาโอ้...ยาดน้ําข้างในยานเช้ากลับลมน้าวจับใจ สายลมช่วยออกผัดผ้าความรักฉันไปส่งถึงใจเธอทีเย้...เธอยังคิดถึงฉันไหม เมื่อสองเรานั้นยังต้องห่างไกลเมื่อเวลาพาเราให้ไกลกัน รู้บ้างไหมคนไกลยังคงหวั่นไหว เมื่อเขามองดูภาพเธอที่ไหลน้ําตานั้นยังไหลออกมาการเวลาทําให้ใจคนเราเปลี่ยนพันในวันต้องไกลแต่ฉันยังต้องมีแด่เธออยู่ในหัวใจเสมอเธอยังคิดถึงฉันไหมเมื่อสองเรานั้นยังต้องห่างไกลเมื่อเวลาพารอให้ใกล้กัน รู้บ้างไหมคนใกล้ยังคงหวั่นไหวเมื่อเขามองดูภาพทธิบายน้ําตามันยังไหลออกมาเมื่อเขามองถูกภาพเธอถือไว้ น้ําตามันยังเลยออกมา