Ανιάτα τα φιλόθυμα
Κι όλοι γερνάνε κι οι φτωχοί κι οι πλούσιοι γερνάνε
Και τα μαλλιά γεμίζουνε με χιόνια που δε λιώνουν
Και τα μαλλιά γεμίζουνε με χιόνια που δε λιώνουν
Και γρήγορα τα νιάτα μας περνούν πανά θεμάτα
Σαν σύννεφ για τον Αυγουστό, σαν ήλιο στο Γενάρη
Και μια φορά για όλους μας μονάχα είναι τα νιάρα
Και δεν υπάρχει εξαίρεση
Και δεν υπάρχει εξαίρεση
Και δεν υπάρχει χάρη
Και δεν υπάρχει εξαίρεση
Και δεν υπάρχει χάρη
Μόνο η καρδιά
Να μας δε γερνά
Η φλόγα της δε σβήνει
Αυτοί τα χρόνια που περνάν
Ούτε τα χαμπαρίζει
Μα πιο καλά να γερναγε
Μαζί με εμάς κι εκείνη
Παρά που μένει πάντα νιά
Για να μας βάσανε
Για να μας βάσανε
Παρά που μένει πάντα νιά
Για να μας βασανίζει