Ανιάτα τα φιλόθυμαΚι όλοι γερνάνε κι οι φτωχοί κι οι πλούσιοι γερνάνεΚαι τα μαλλιά γεμίζουνε με χιόνια που δε λιώνουνΚαι τα μαλλιά γεμίζουνε με χιόνια που δε λιώνουνΚαι γρήγορα τα νιάτα μας περνούν πανά θεμάταΣαν σύννεφ για τον Αυγουστό, σαν ήλιο στο ΓενάρηΚαι μια φορά για όλους μας μονάχα είναι τα νιάραΚαι δεν υπάρχει εξαίρεσηΚαι δεν υπάρχει εξαίρεσηΚαι δεν υπάρχει χάρηΚαι δεν υπάρχει εξαίρεσηΚαι δεν υπάρχει χάρηΜόνο η καρδιάΝα μας δε γερνάΗ φλόγα της δε σβήνειΑυτοί τα χρόνια που περνάνΟύτε τα χαμπαρίζειΜα πιο καλά να γερναγεΜαζί με εμάς κι εκείνηΠαρά που μένει πάντα νιάΓια να μας βάσανεΓια να μας βάσανεΠαρά που μένει πάντα νιάΓια να μας βασανίζει
