Sveitin minn heiti Breiðolf,
þar hef ég búið allra tím
Býður stup af hug sjón, laungu ef fyrstrím
Máagni voru grafniru, malbygði verað
Ríljónum búinn á streifu,
blokkirnar byggða,
svo einnum er líkað
Þú kemur úr Sveit, sem er afturvísen mín
Það er út síni út á fjörð og tignanleg fjallarsín
En nefnis ikk' enn blætt í inni finn bláa fjallarsár
Við blóðsauðum af sennan sem býtt ekki aura sinnapar
Ég mann götundnar á mitt í húsana,
sem geima spórin mín
Dráðar á þreyttar húsmæðu af öskra börnvísín
Nývernir í blokkinni sem voru oftast teikum með stæn
Njótar og fattagar upp á komur fuggla seng,
síðinu væn
Hótlinn finn er farinn sem þú hafið erum mægur á
Imreynin er laist, lítið annar þar að sjá
Þar er breithot spói á hjarta,
þar sem óðan setur ís
Þar fær hann að vera kóngu og hann kalla það paradís
Ég mann götundnar á mitt í húsana,
sem geima spórin mín
Dráðar á þreyttar húsmæðu af öskra börnvísín
Nývernir í blokkinni sem voru oftast teikum með stæn
Njótar og fattagar upp á komur fuggla seng,
síðinu væn
Svo er að töða öryndi sem að voru á ekki af plötunni
Sveitin minn heitir breithot,
þar sem baxkóninn mýst leit
Borgarinnar vikingu, því útverfanna sveit,
smásálitnar úr fínu verfunum móttiðu stoppið hér
Því þetta gaspabnur breithottinu var snippið þinn á mér
Allir eiga staði,
sína þinn frösk og draud,
trúið sínin gildun og rækta heima böð
Því breithottinu larði ég um lífið sem er og var
Og nýtir á allra stjarta,
einna sem mjög er línga
Ég man göllugnar mikil húsana,
sér geima spóri mín
Grávar og þreyttar húsmæðu af öskra börnvísín
Nývernir í blokkinni sem voru oftast teikum með stæn
Njótar og fattagar upp á komur fuggla seng,
síðinu væn
Ég man göllugnar mikil húsana,
sér geima spóri mín
Grávar og þreyttar húsmæðu af öskra börnvísín
Nývernir í blokkinni sem voru oftast teikum með stæn
Njótar og fattagar upp á komur fuggla seng,
síðinu væn