Στο τίποτα της εποχής πόσο αξίζει μια ζωή
έχουμε δημοκρατορία και πως να γράψεις ιστορία
μετρήσαμε τη Δημήνο Μάρτη και μες το Μάη μια Τετάρτη
στο δίκιο έκλεισες το μάτι
και είπες θα πω,
εγώ θα πω
θα γίνω η φωνή χαμένη
θα γίνω μάνα πονεμένη
διπλός μωρό
να πω αλήθειες που πονάνε
κι ας λυθομόληθω
είπες θα ζω μαζί με σένα κι εσύ θα ζεις μέσα από μένα
τα δίκο θα βρω το φωνάξω τον κόσμο όλο θα καλάσω
συγχρονιθέμεις μου τιτάνια μπροστά
τη δάμου στη διαφάνεια με περηφάνια
σε χαιρετώ,
σε ευχαριστώ,
σε ευχαριστώ
θα γίνω η φωνή χαμένη θα γίνω μάνα πονεμένη διπλός μωρό
θα πω αλήθειες που πονάνε κι ας λυθομόληθω
θα γίνω η φωνή χαμένη θα γίνω μάνα πονεμένη διπλός μωρό
θα πω αλήθειες που πονάνε κι ας λυθομόληθω
θα γίνω η φωνή χαμένη θα γίνω μάνα πονεμένη διπλός μωρό
θα πω αλήθειες που πονάνε κι ας λυθομόληθω