De stilte is overdovend
in de drukte van de stad.
De leegte van *** steentje,
*** onbeschreven blad.
Heel
zacht hoor ik het fluisteren
van een stem die nooit klonk.
Vergeet me niet.
Een heel klein melodietje
klinkt uit een open raam.
Een moeder
liegt haar kind,
heel zacht zingt zij hun naam.
Zelfs dat is jou nooit gegeven,
maar zo had het moeten zijn.
Lief kind,
onschuldig kind.
Ik heb
geen woorden.
duister verblindt mijn ogen,
mijn gedachten dwalen af.
Voor liefde,
pure liefde is er hier op jou gewacht.
Maar het kwaad strekte zijn klauwen
en jouw zonlicht werd nacht.
Lief kind,
onschuldig kind.
Ik heb
geen woorden.
Geen woorden die iets kunnen zeggen.
Geen woorden
die *** uit kunnen leggen.
Ik hoor alleen.
Vergeet me niet.
En uit dat open raam dat kinderlied.
Ik heb geen woorden.
De krassen
die ik zie
zijn als luttekens op de ziel
van de wereld,
van de kilte.