Stapat dræsa, dól og rosa,
en dauðan má aðins mær og rosa.
Mörgum er því um stefið styrst,
stólið af tungum íngið byrst.
Hvem hjögtsum kvikur kvekti aður?
Hvar er þitt sagt lígin og latur?
Hangin úr þessi dári döður,
djöfull sinn hérðan stí hefðar söður.
Nýsagt er mennsku í mestanlægi,
margt á gæti af öðru dægi.
Briktið hans er taka sómamann,
sem er sirgjum úr heimi burt frættaðan.
Heiðri nú málsátt mætan hér,
þau vort úr vísnýl míti benegver.
Đang Cập Nhật
