Адамның сөзі әуірекен,
Жүрек кеттейен сәттен,
Сиіріктен өкен қару ғанша ма жасты төккен.
Әа,
санайда берсін мейлі болды жетер,
Ұңаймаудан қатып екер,
Ұмыт ба жалғыз емесін сен,
Бұл көн дертін өтіп кетер.
Жаным
жайтап бай, күні түні өймазалай
Жалғыз қалғанда жылы татын сөздап ұлмай
Ұлмад ба дасын, Сені қолдай кім бәр жаңбар,
бәр жаңбар.
Өзіңді өзің сөппе олай, Бұл үмір қиян олай,
Тараулары бітпейді, Ең соны тәтті болмай.
Сынай тәберсін мейлі болды жетер,
Мамай
маудан қатып екер,
Ұмыт ба жалғыз емесін сен,
Бұл көн дертін өтіп кетер.
Жаным жайтап бай,
күні күні оймаз алай,
Чалғыз қалғанда жылы татын сөздап ұлмай Ұлмад ба дасын,
Сені
қолдай кім бәр жаңбар,
бәр жаңбар.
Жаным жайтап бай,
күні күні оймаз алай, Чалғыз қалғанда
жылы татын сөздап ұлмай Ұлмад ба дасын,
Сені қолдай кім бәр жаңбар,
бәр жаңбар.