แต่คอยนั่งเหลือ
แววแต่เธอที่หลุดเป็นไฟลอบใจลาย
ได้แต่คิดถึงเธอ
ภายในใจยังเฝ้าละเมอถึงเธอจะไป
ลงๆ
คงไม่ลืมภาพเธอ
ภายในใจยังเฝ้าละเมอถึงเธอจะไกล
ในความสับสมวนหวาย
ความในใจมันช่างโหดร้ายสุดท้าย
รักที่ต้องเฝ้ารอโลกนี้ที่ยังหมุนต่อ
สุดท้ายก็คงจบลง
ที่ไม่แน่นอนถึงเธอก็คือคนสุดท้ายก็คงจบลง
ดึงจากอารมณ์ที่เหลือลอย
ไม่อาจรอพอยความเผลวาย
สุดท้าย
รักที่ต้องเฝ้ารอโลกนี้ที่ยังหมุนต่อ
สุดท้ายก็คงจบลง
รักที่ไม่แน่นอน
ที่เธอก็คือลักขอน
สุดท้ายก็คงจบลง
รักที่เคยมั่นใจ
กี่ครั้งที่ต้องเริ่มใหม่
ทั้งคู่ก็คงจบลง
