Sólargíslan ég finn
og hans strikur vangaminn.
Trungið er bræðinství
og ég hei í bjartasinn.
Þegar dælingi létti stokkarinn,
þá er sturdi voru með vantvæg.
Þegar miklu víku voru kemur senn,
þá er lífið allt svo yndislegt og bjart.
Sólargíslan ég finn og hann kissir mína kinn.
Allt er bjartara nú og ég aðla staftur trú.
Á mínu!
Þegar miklu víku voru kemur senn,
þá er lífið allt svo yndislegt og bjart.
Sólargíslan ég finn og hann verður hura minn.
Sólargíslan ég finn, hann er besti vínur mín.
Þegar dælingi létti stokkarinn,
þá er sturdi voru með vantvæg.
Þegar miklu víku voru
kemur senn,
þá er lífið allt svo yndislegt og bjart.
Þegar dælingi
létti stokkarinn,
þá er sturdi voru með vantvæg.
Þegar miklu víku voru kemur senn,
þá er lífið allt svo yndislegt og bjart.
Þegar lífið allt svo yndislegt og bjart.
Þegar lífið allt svo yndislegt og bjart.