Snæfinnusnjókall
Þá á fætur sér fór hann áðara í dans
Já, Snæfinnusnjókall, hann var snar að linna við
Og í leik sér bráæðilegtur, þá vinsa leið til solstilið
Snæfinnusnjókall, stjerni kolli hímilstil
Og hann sagðum leið nú að solinn, heið og ég svoðna hér um bíl
Undir sér tókan, alveg fyrknaði í týstökk
Og á kólasófinn í krakka, hókallin allt í einu frökk
Svo hljópar einn var ekkir sinn og alveg niður á tórn
Og með sæga börnum söngan, nörðbæði sveit og höfðu bórn
Já, Snæfinnusnjókall, allt í snatri þetta vann
Því að yfir steinu solinn hrein og hún var að bræða hann
Og hún var að bræða hann
