SnæfinnusnjókallÞá á fætur sér fór hann áðara í dansJá, Snæfinnusnjókall, hann var snar að linna viðOg í leik sér bráæðilegtur, þá vinsa leið til solstiliðSnæfinnusnjókall, stjerni kolli hímilstilOg hann sagðum leið nú að solinn, heið og ég svoðna hér um bílUndir sér tókan, alveg fyrknaði í týstökkOg á kólasófinn í krakka, hókallin allt í einu frökkSvo hljópar einn var ekkir sinn og alveg niður á tórnOg með sæga börnum söngan, nörðbæði sveit og höfðu bórnJá, Snæfinnusnjókall, allt í snatri þetta vannÞví að yfir steinu solinn hrein og hún var að bræða hannOg hún var að bræða hann
