Esti fjörður aðsku byggðin mín
Innst í sálu greitt er myndin tín
Hjá þér fyrst ég ljóma dagsins leið
Livði þínu skjól og fjallar reið
Róttið bresið við og líf
Bresið hjalla tí
Oft var kæpt við lífsir skrétin hörn
Öpp og fár hjá mtingum vor að görn
Okkur gafst þú þrek og þrótt í raun
Þannig hlunnus bestu sigur laun
Róttið bresið við og líf
Bresið hjalla tí
Sókva glæst á fengsat fyski mið
Fyski manna hjarnk og dólstúlið
Öllum stundum áttið út í sans
Ítug bónda sjó og verka manns
Róttið bresið við og líf
Róttið bresið við og líf
Bresið hjalla tí
Í dagsins önn veðt ásamlegt að þér
Að róttins auðnit vaki lífi þér
Til hans hafa þegnar þín í sók
Þrek og gleði bæði dag og ég
Róttið bresið við og líf
Bresið hjalla tí
Vaksi mann líf en með tugu tí
Drjúfið fann og að það það er
Það satt ég er mjög kæra byggd, megið þú í framtíð eignast en aðtorku og sanna kristna menn.
Dróttinn þessi byggd og lí, flesi að hlaði.