Esti fjörður aðsku byggðin mínInnst í sálu greitt er myndin tínHjá þér fyrst ég ljóma dagsins leiðLivði þínu skjól og fjallar reiðRóttið bresið við og lífBresið hjalla tíOft var kæpt við lífsir skrétin hörnÖpp og fár hjá mtingum vor að görnOkkur gafst þú þrek og þrótt í raunÞannig hlunnus bestu sigur launRóttið bresið við og lífBresið hjalla tíSókva glæst á fengsat fyski miðFyski manna hjarnk og dólstúliðÖllum stundum áttið út í sansÍtug bónda sjó og verka mannsRóttið bresið við og lífRóttið bresið við og lífBresið hjalla tíÍ dagsins önn veðt ásamlegt að þérAð róttins auðnit vaki lífi þérTil hans hafa þegnar þín í sókÞrek og gleði bæði dag og égRóttið bresið við og lífBresið hjalla tíVaksi mann líf en með tugu tíDrjúfið fann og að það það erÞað satt ég er mjög kæra byggd, megið þú í framtíð eignast en aðtorku og sanna kristna menn.Dróttinn þessi byggd og lí, flesi að hlaði.