Að geður að báfinn við grænland og ystærðum sig yna kallt,
en togar að sjónan ni tanna,
það er að dala sem minstum það.
En fuggli sem flygur í austur er fyllt yfir hafið með þrá,
og vestfiskur Jökull sem hylsar við
horett ni hitning með solrana brá.
Segir velkomin heim,
segir velkomin heim,
þauð er maður fugglið horett.
Sgert velkomin heim,
yfir hafið og heim,
þá hegir þar finn horett.
En geð þúnt er brímir við grænland og gist að kísa í veit,
verðnvarðarum dröym þess og vonir og frá sem vakir þar hljóður og au.
En handan við kolguna kalda,
vir kona sem faggar í nót,
og raular við bláugan sofandi són og sýstur hans takkandi hljót.
Sgert velkomin heim,
sgert velkomin heim,
þáuð er stannis ytgegnum ís.
Sgert velkomin heim,
yfir hafið og heim,
og horbjarður djúpinur ís.