साड़े ते रेड़े विच भूता फुलाईदा
लेके दिल चना भूल नहीं जाईदा
लकियां तोड निभाईं वे माया सानो तो भूल नहां जाईदा
उचे तुबारे विच रखीयां बारियां
केड़ी तूं गलों चना मारीयां उधारियां
साड़ी कुं जाद फुलाई वे प्यारयां जित्ठी ना खैर दी पाई
कसमाते बादे तनु भूल क्यों गएने
तेरे बजों सुझे बेड़े पहने घर विच रोनक नहीं
परतेशिया थे नाई सफिस सजाई
शाम सभेरे ते नु धड़ी उदी काँ
लायाने कानु चना इशक नु ली काँ
खोर ना दिल किते नाई वे धोलना छेती कर बल आई
कदी बने रे उतों कांग उदावा
कदी मैं पांगे नु खत वखावा
बता कोई दसगा नहीं वे हीरा
कदी मैं कमली हुई
ते याऊं दिकाँ वित ओंसिया पाँवा
तो दे दी वे मया बाल जगाँवा
पाँवी जे धर मेरे फेरी
तेरी वे सोनिया इत बन जावे मेरी
तेरी ते मेरी ये प्रीत पुरानी
जग विच रवेगी सदाई कहानी
रेंदी उनियां ताईं वे माया एगल खुल ना जाई
तेरे मैं तो कर घीत पईगाँवा
दिलदा मैं हार गस किन्नो सुनावा
महरम मिलगा नाई वे माया आके तु मैंनो मिल जाई