Sen miydin o,
yalnızlığım mıydı yoksa?
Kör karanlıkta açardık
paslı gözlerimizi,
Dilimizde akşamdan kalma bir küfür,
Salonlar, piyasalar,
sanat sevicileri,
Salonlar, piyasalar,
sanat sevicileri,
Sanat sevicileri.
Derdim günüm insan arasına çıkarmaklı seni,
Yakanda bir amonyak,
amonyak çiçeği,
Yalnızlığın benim hasaklı kontesim,
Ne kadar rezil olursak o kadar iyi,
Yalnızlığın benim
hasaklı kontesim,
Ne kadar rezil olursak
o kadar iyi,
Ne kadar rezil olursak o kadar iyi,
O kadar iyi.
Kum kapı meyhanelerine dadandı,
Önümüzde altın baş,
altın zincir, fasulye plakisi,
Ardımızda görevliler,
hızır paşalar,
Sabahları açıklarda bulurlardı leşimi,
Sabahları açıklarda bulurlardı leşimi,
leşimi.
Öyle
sıcaktı ki çöpçülerin elleri,
Çöpçülerin elleriyle okşardım seni,
Yalnızlığın benim süpürge saçla,
Ne kadar kötü kokarsak o kadar iyi,
Yalnızlığın benim süpürge saçla,
Ne kadar kötü kokarsak
o kadar iyi,
Ne kadar kötü kokarsak o kadar iyi,
O kadar iyi.
Baktım gökte bir kırmızı,
bir uçak,
Bol çelik, bol yıldız, bol insan,
Bir gece sevgi duvarını açtık,
Düştüğüm yer öyle açık seçik ki,
Düştüğüm yer öyle açık seçik ki,
Öyle açık seçik ki.
Başucumda bir sen varsın,
bir de evren,
Saymıyorum ölüp ölüp dirilttiklerimi,
Yalnızlığın benim çoğul türküleri,
Ne kadar yalansız yaşarsak o kadar iyi,
Yalnızlığın benim çoğul türkülerim,
Ne kadar yalansız yaşarsak o kadar iyi,
Ne kadar yalansız yaşarsak
o kadar iyi,
O kadar iyi.