Seni anlatmak ne mümkün ey Nebi!
Senden konuşmak için dili susturmak gerek,
Kalbi söyletmek gerek,
Hazreti Enes gibi!
Sen yetim bırakınca aşıklarını,
Herkes anılar anlatırdı sana dair.
Ama Enes bir köşede oturmuş,
Boynu kucağında öylece beklerdi.
Yine bir gün senden konuşulurken,
Arkadaşları ona,
Ey Enes! Neden sen anlatmıyorsun?
Senin bir hatıran yok mudur Resulullah'la?
Yoksa hatırlamaz mısın?
Usulca başını kaldırdı Hazreti Enes,
Kan çanağı olmuştu gözleri,
Hıçkıra hıçkıra ağlıyormuş meğer,
Herkesten uzak.
Kan rengi yaşlarını sildi önce,
Vallahi dedi,
Vallahi!
Benim Resulullah'sız bir anım geçmez,
Siz onu öldü artık yok mu sanıyorsunuz?
Vallahi onun ruhu her an benimle,
Onun gül kokusu hâlâ tenimde.
Seni anlatmak ne mümkün ey Nebi!
Kalbi konuşturmalı Hazreti Enes gibi!
Sana aşık olmak ne mümkün ey Nebi!
Seni sevmek için Kâb gibi yürek ister,
Sensiz hayatı istemeyen bir yürek.
Vefat ettiğini duyunca Hazreti Kâb,
Allah'ım dedi,
Duydum ki Peygamber ölmüş,
Onsuz bir hayatı istemiyorum,
Resulullah olmadan yaşamışım ne çıkar?
Ne olur ya Rabbi!
Benim de canımı al!
Ve o da seninle aynı gün ruhumu teslim etti.
Seni sevmek ne mümkün ey Nebi!
Sana bağlanmak için bir ömür vermek gerek,
Hazreti Ebu Bekir gibi!
Seni görmeden sevmek Rahip Yemliha gibi!
Çok uzaklardaydı Yemliha,
Hak Resul olduğunu duyunca,
Hasret dolu,
Sevgi dolu bir mektup yazdı sana,
Ey Allah'ın Hak Resulü Muhammed!
Ben seni göremedim,
Ama buradan tasdik ediyorum ki,
Sen Resulullah'sın!
Olur da sana yetişemesem,
Ne olur efendim!
Ne olur ey Muhammed'im!
Mahşerde hatırla beni!
Seni sevmek ne mümkün ey Nebi!
Sana tutulmak için ölmek gerek, Kâb gibi!
Sana kavuşmak ne mümkün ey Nebi!
Vuslata ermek için çölleri aşmak gerek,
Yollarında can veren Veysel Karani gibi!
Sana kavuşma arzusuyla yanıp tutuşan Veysel Karani!
Seni görmek için izin alınca annesinden,
Evladım dedi annesi!
Eğer Muhammed evde değilse geri dön!
Bir sadakat bahçesiydi Veysel Karani!
Gelip evde bulamayınca seni geri döndü annesinin yanına!
Sen mescidindeydin o zaman,
Annesini kırmamak için Üveyz mescidine gelmedi,
Ama sadakat nuru yansımıştı hane-i saadetine!
Eve geldiğinde anlamıştın onun geldiğini,
Mübarek hırkanı çıkarıp hediye göndermiştin ona,
Ve özlem dolu bir dua talebinde bulunmuştun!
Veysel'e söyleyin,
ümmetime dua etsin!
Sana kavuşmak ne mümkün ey Nebi!
Sana ermek için canı yok saymak gerek,
Görmeden de olsa uğrunda ölmek gerek,
Veysel Karani gibi!
Bizler senden çok uzakta yaşarız,
Ama biliriz ki Allah'ın kudretiyle bize uzak değilsin!
Ve şunu da biliriz ki ümmetinden gafil değilsin!
Ya Resulallah!
Biz seni anlayamadık,
Senden konuşamadık Hazreti Enes gibi!
Sana aşık olamadık Ebu Bekir gibi, Yemliha gibi!
Sana kavuşamadık Veysel Karani gibi!
Ama Allah'a ant olsun ki bunlar gibi ölmeye,
uğrunda can vermeye hazırız!