Á raufu tungleir í segu
og reynað allt að migga á því
Raskninað nýjum veskjar í minn
Ég vart á heimlinnum ský
Hann drekur of og hefur frá
Það heiðar til eftir skúrina
Þeiskur hitt í hunans fat
Henni vart út á þauðuna
Slánkul bergur fyrir fót
Fynns mér þú verða að hverja
Af aftan hef ég einhvað bút
Og ætla á því að vefja
Nú fynns mér honan til þín
Hvannan sem vindur á stendur
Á meðan þær í sólinskín
Gers ekki á þín að lendur
Seigur, seigur,
seigur,
seigur
Seigur, seigur,
seigur,
seigur