เซ ๆ เซ ๆ เซ ๆฉันคือ ม้าเหงาคอยเฝ้าดอกฟ้าและเป็น ม้าบ้าที่เฝ้าดอกไม้ข้างทางฉันคือ ม้าเหงาในสายตาคนหลายคนที่มองคือ ม้าจองห่องเขาว่าลําพองในตนจึงมีชีวิตที่แสนลําบาก แท้มยังยากจนและยังซับสนกับถนนของคนยุคนี้มีต้นใส่เรื่องใดๆ แบบนี้เซ ๆ เซ ๆ เซ ๆ เซ ๆ เซ ๆ เซ ๆ เซ ๆ เซ ๆ เซ ๆ เซ ๆ เซ ๆ เซเซ ๆ เซ ๆ เซ ๆ เซ ๆ เซ ๆ เซ ๆ เซ ๆ เซ ๆ เซ ๆ เซ ๆ เซ ๆ เซ ๆ เซ ๆ เซ ๆ เซ ๆ เซángไอ้หม่ะขี่เหงาเขาเห็นเงาชันนั้นเป็นขี่เรือมไก้tałมเหมาะร clog he not love หลายผงกล่าวเพื่อไม่ดีเพื่อนที่จะรุ่มล้อม เหมือนตอนมั่งนี้แม้แต่คนรักก็ยังทิ้งไป อย่างไม่ใยดีเสียเสียคํานี้ไล่ฉันนั้นไป ให้พ้นฉันนั้นมาเหงาอย่างฉันจึงต้องจําจากก่อนถึงแห่งรักความไล่ใจทุกข์ทนมาพบดอกไม้ดอกหนึ่งอยู่ข้างถนนดอกไม้ที่คนเขาไม่รักจริง ทิ้งไว้ข้างกันจึงถามดอกไม้ดอกหนึ่งอยู่ข้างถนนจึงถามดอกไม้ดอกหนึ่งอยู่ข้างถนนเจ็บมากใช่ไหมโดกไม้ร้องหายและมีน้ําตาบอกว่าอ้างวะจึงได้ปลอบใจโดกไม้ไม่ให้หมดหวังและเปิดช่องว่างหัวใจให้มารักษาปากแรงรักษาปากแรงและเปิดช่องว่างหัวใจให้มาและเตรียมรักโดกไม้ไม่ทําให้ที่ใจหลดตัวปลอดภัยโดกไม้ไม่versionผิดกTM ทําให้สุดยากโดกไม้ไม่ทําให้สุดยากเสร็จเสร็จและในวันนี้ดอกไม้ได้ดีตอนนี้ทิ้งจากมาเหงาอกหักบอกรักของกูพายแพ้ดอกไม้มีพิษทําให้มาเหงากูอย่างกูอ่อนแท้ เขาเสียงแฮะแฮะเพราะแค่มาเหงามันเมาความรัก