เมื่
ออย่างดวงดี ก็มีแต่คนมาเอาใจ
ไม่ว่าคิดจะทําอะไร เพื่อนพร้อมใจเป็นอาจิต
พะเหนาพะนอยกยอดจนแทบจะปล่อยบิน
ห่วงเหมือนขายในหิน จะอยู่กินห่วงยาย
เมื่อยามดวงสวยเพื่อนคูงไม่ช่วยมาดูแล
แย่บยับสํารางแก่ ไม่มีแมง
มาดูใจ
คนเคยเคียงขางตีตัวออกหาง กันใกล้ทะปานั้นพูดได้
จะวอนวายมาเป็นพยา
ช่างแสนร้าวร้าน มาแกล้งประจานผมทําไม
ยามดวงลงก็คงแต่คิดว่าเว้นกรรม ชาติก่
อนโน้นคงเคยทํา ต้องชุกใช้กรรมชาติใหม่
อาวุธที่มีของดีที่ผมถนัดใช้ ใครๆเห็นคงจําได้ ผมมีแต่ไม่ตัวเดียว
เจ็บช้ํา กับกรรมที่ไม่ได้ก่อ
เห็นคงจําได้ ผมมีแต่ไม่ตัวเดียว
Đang Cập Nhật
Đang Cập Nhật
Đang Cập Nhật
