Heel de week speelt ze door zijn gedachten
Heel de week mist hij haar stem en haar lach
Zes dagen lang kijkt hij uit naar die ene
Korte, maar zekere zaterdag
Zaterdag is er dan eindelijk die middag
Wat zal ze aanhebben, komt ze te laat?
Zaterdag,
klein en nerveus in zijn auto Wacht hij haar op,
om de hoek van de straat
Daar komt ze aan,
hip en wel,
met haar krullen Weg is die angst,
van ze komt niet misschien
Zaterdag is het,
en blij zit hij naast haar Zaterdag mag hij Sandra zien
Iedere keer, moet hij toch even wennen
Wil hij iets liefs zeggen, weet niet goed hoe
Aarzelt, wat zullen we?
En ze zegt vlijend Hart is weer papa,
en signiacto
God zij dan klacht ze,
praat ze,
vertelt ze De meester is deuf,
en de poes is weer zoek Ongemerkt,
huidt hij harder dan anders En hij ziet klokken op iedere hoek
Zo heeft de rechter beslist, en vier uur
Is er voor hem,
in een vast stramien
Zaterdag is zijn alimentatie Zaterdag mag hij Sandra zien
Sandra ronddansend in Arthus,
en daarna Sandra doodstil in de signiac
Onder de tekenfilm,
in het veilige donker
Stopt hij een Rix in haar mantelzak
Daarna een ijsje,
en daarna nog cola Hij neemt er ook een,
maar het smaakt hem niet best Laatste half uur,
er is niks meer te zeggen
Rijden ze zomaar wat rond,
door het Nieuw-West Zes uur zet hij haar af,
op het hoekje Denkt veel te wijs,
voor een meisje van tien
Zaterdag laat,
heeft hij teveel gedronken Volgende week,
mag hij Sandra zien