μου στην σκοτ faceΝα πας ταξίδι μέσα στην καρδιά μουΚι εφισαίω ανέμο διαβούλΣε φυλακίζει μια φתωχή ματιά μουΠριν γραβήσει ξανά στην ξένα κόσμηνα πας ταξίδι μέσα στην καρδιά μουΚι εφισαίω ανέμο διαβούλΣε φυλακίζει μια φτωχή ματιά μουναι, ναι, ναι, ναιΜέσα από τα μάτια βγαίνει πολύ σκοτ, Ω ΘεόςΉρθα από τον Όλυμπο στην πόλη φωτόςΈχω μάθει μόνος, μες στον πόλεμο ο νόσηςΚι όμως γίνομαι ολυμπός από λιμπό ζωμίΠιπίνω τόσο απ' το ζωμό να γίνωΤο γεννώ σε ένα δρόμο μακρύΑν προκέτει για θανάτο μπάτσουΤότε δεν θα με λεγες νομοταγήΠιπίπι ραπνώ η απομαγεμένο βάλτοΣτην κέισα μου λέω αρρυγκάτοΕξερεύνεις όλο το βυθόΚι εσύ μιλάς πολύ, μα είσαι στάρι χάρτουΣτάρ δεν είμαι, μα παίρνω τις ράπερΣαν να με δεκάρει βραζιλιάνος μάγοςΣτο μυαλό μου δεν θα μπει κανείς γιατί φυλά την πύληΣαρκοφάκος, δράκος, δάγκος σαν τον μήλοΝιώθω σαν την ΕύωΈχω δυο μάτια που με σαγηνεύανΚι αμαρτίες απ' το παρελθόν μουΜε αυτήν μ' αγκαλιάζει σαν να ήταν μητέραΚάνω το σώμα χωμαχοί που κι όλοι ένα σπέροΜίσος μέσα μου φυτέψανΠρέπει τ' αγκαθιά να περπατήσεις ανεβάς την πλάτηΜα μη μου πεις ψέματα, αίματο βαμμένο βλέμμαΜε κοιτάζει, από το λαιμό κρατώ την μέγεραΠιέζω το μαχαίρι να φανεί απ' την πλάτηΚι έχω αντίδοτο για ό,τι με γερνάΣέρνονται, μα δεν είναι έπεταΤρπεταί η βρώμα, αλλά δεν πέταΣτυχώ με σένα, δεν ξανασχολούμαι ούτε είσαι δευτερή ούτε έχεις έπεταΘερμένε ό,τι την ψυχή μου ψύχειΣε έναν άξονα ψητώνω σχίζειΜατάω τύχοι μέσα, να έχουν στίχοιΝα μην αντέχουν οι λιγόψυχοιΠέτρωμα από την ψυχή μου ψύχειΔαίμονα μου μη φυλάς τα χείληΟ πνευμονάς μου θα κραγεί απ' την ποιητήΜε θύμηση γιατί την δόξα ανοίζειΘερμένε ό,τι την ψυχή μου ψύχειΣε έναν άξονα ψητώνω σχίζειΜατάω τύχοι μέσα, να έχουν στίχοιΝα μην αντέχουν οι λιγόψυχοιΠέτρωμα από την ψυχή μου ψύχειΔαίμονα μου μη φυλάς τα χείληΟ πνευμονάς μου θα κραγεί απ' την ποιητήΜε θύμηση γιατί την δόξα ανοίζειΕλέγχω όλο το κέντρο με το φρένκετοΚάτω στο άριστο το pace, έτσι όπως το τρέχωΚόμπα δώδεκα φορές, στον πλάτ μου θέλω σκέτοΧώσε βρε μου λέγανε, τώρα πάντα βρέχωΜου ζήτησανε το link, όμως δεν το έχωΣτέλνουνε σου speedy tracks, όλα σε πακέτοΆμα χάσω το κλειδί, σπάω το λουκέτοΚλίνω μάτια κάθε ρήμα, μιλάεις με μπουκέτοΆλλο πέρασε, ο χρόνος κι άλλο κύλησεΠάλι πέρασε, με είδε και δεν μίλησεΕίχα ξεχάσει για καιρό, όσα μου θύμισεΚίνες ελίθαρ κόλα, όσα μου ξύμισεΕίπα κόλα κόλα, αλλά μην κολλάςΜόλις έφαγες, λέει γιατί πεινάςΜόλις έγραψες τώρα, γιατί γερνάςΜόλις έγραψες τώρα, γιατί γελάςΔες πως χορεύουν τα άκρα, πάνω στο σύλλο μου θυμίζουν πουτάνουςΑπ' τους νέους ακούω, παλιό το ρυθμόΨάχνουν bar, μα δεν βρίσκουνε μπάρεςΘα τους έλεγα ότι είναι καλή, μα δεν έχουμε Απρίλη να κάνουμε πλάκεςΚοντός, μα θα γίνω Λιβάν, τη δούνε για λίγο πως είναι τιτάνεςΑσία στο πίσμα, ρημά απ' τα ΒαλκάνιαΑυτό βγαίνει στο πάτημαΑν δεν τρέχαν πάλι, πως θα βγαίναν μικροί να φλεξάρουνε τώρα περπάτημαΜέσα μου θεύω, και ενώ που κοντράριζε μέγεθος και το διάστημαΚάτω που γράφει ο Κοντός, να θυμάσαι με το ψηλότερο ανάστημαΘερμένε ό,τι την ψυχή μου ψύχειΣ' έναν άξονα ψηθώνω σχήζηΜατάω τύχη μέσα να έχουν στύχηΝα μην αντέχουν οι λιγόψυχοιΠαίτρω μάπου τη ψυχή μου ψύχειΔαίμονα μου μη φυλάς τα χείληΟ πνευμονάς μου θα κραγεί από την πίεσηΜε θρύμησή γιατί τη βασανίζειΘερμένω ό,τι την ψυχή μου ψύχειΣ' έναν άξονα ψηθώνω σχήζηΜατάω τύχη μέσα να έχουν στύχηΝα μην αντέχουν οι λιγόψυχοιΠαίτρω μάπου τη ψυχή μου ψύχειΔαίμονα μου μη φυλάς τα χείληΟ πνευμονάς μου θα κραγεί από την πίεσηΜε θρύμησή γιατί τη βασανίζει