อุ่งพี่กลับน้อง พี่มองดั่งคลองแสนแสน
เจ็บจําดั่งน้ํายอบแหลบแหลบ แสนแสนจะทน
โหว่าก็งั้นทุกวันมันพักสะบาดงน
อยากจะรู้จิตคน จะหมุนกี่หนต่อวัน
อย่างเดือนสิบสองพระคลองเจอน้องน้ําลัง
อยู่ใกล้กันคนละฝัง ฟัง
ยังร้องสั่งกัน
สิ้นเดือนสิบสอง น้ําดองแห่งคลองขอดกลัน
สิ้นความรักจากกัน เหมือนกังพันเปลี่ยนทางลง
แสนแสด แสดแสดเปรียบแม้งชื่อคลอง
นี่คือโลงทองของเรียมควัน เขาฝากฉีดจง
แต่คลองยังช้ํา เหลือไว้แต่น้ําฝุ่มตม
หี่จึงช้ํา จึงช้ําคืนคม คม ตรมเสียกว่าคลอง
เจ้าจากพี่มา เจ้าลืมทุ่มหน้าฝากลาง
เจ้าลืมฝากลอง ส้นฟัง ฟัง เหลือทั้งทุ่มครอง
จวบจนบัดนี้
ไม่เห็น ไม่นาน เจอน้อง ชื่อว่าแสน แสบคลอง เหมือนคนมองต้องแสบแสน
เจ้าจากที่มา เจ้าลืมทุ่มหน้าฟ้าควาง เจ้าลืมฟ้าคลองเศร้าฝั่ง ฝั่ง ลืมทั้งทุ่มทอง
จวบจนบันนี้ ไม่เห็น ไม่นาน เจอน้อง ชื่อว่าแสน แสบคลอง เหมือนคนมองต้องแสน
ชื่อว่าแฟนแสบคลอง เหมือนคนมองต้องแสบแสบ
