อุ่งพี่กลับน้อง พี่มองดั่งคลองแสนแสนเจ็บจําดั่งน้ํายอบแหลบแหลบ แสนแสนจะทนโหว่าก็งั้นทุกวันมันพักสะบาดงนอยากจะรู้จิตคน จะหมุนกี่หนต่อวันอย่างเดือนสิบสองพระคลองเจอน้องน้ําลังอยู่ใกล้กันคนละฝัง ฟังยังร้องสั่งกันสิ้นเดือนสิบสอง น้ําดองแห่งคลองขอดกลันสิ้นความรักจากกัน เหมือนกังพันเปลี่ยนทางลงแสนแสด แสดแสดเปรียบแม้งชื่อคลองนี่คือโลงทองของเรียมควัน เขาฝากฉีดจงแต่คลองยังช้ํา เหลือไว้แต่น้ําฝุ่มตมหี่จึงช้ํา จึงช้ําคืนคม คม ตรมเสียกว่าคลองเจ้าจากพี่มา เจ้าลืมทุ่มหน้าฝากลางเจ้าลืมฝากลอง ส้นฟัง ฟัง เหลือทั้งทุ่มครองจวบจนบัดนี้ไม่เห็น ไม่นาน เจอน้อง ชื่อว่าแสน แสบคลอง เหมือนคนมองต้องแสบแสนเจ้าจากที่มา เจ้าลืมทุ่มหน้าฟ้าควาง เจ้าลืมฟ้าคลองเศร้าฝั่ง ฝั่ง ลืมทั้งทุ่มทองจวบจนบันนี้ ไม่เห็น ไม่นาน เจอน้อง ชื่อว่าแสน แสบคลอง เหมือนคนมองต้องแสนชื่อว่าแฟนแสบคลอง เหมือนคนมองต้องแสบแสบ