ਏਕਾਤੀ ਮੇਡੀ ਖੁਸ਼ਿਆਂ ਦਾਵੋ ਮੇਡੀ ਖੈਰੇ ਤੁਂ ਖੁਸ਼ਿਰਾਵੇਮੈ ਤੇਡੀ ਨੇਕਿਆਂ ਯਾਤ ਰਖੇ ਸਾਂ ਤੋਡੇ ਤੁਂ ਮੈ ਕੂਂ ਭੁਲ ਜਾਵੇਕਦੀ ਸਾਲਾਂ ਬਾਤ ਜੋ ਬਤ ਨਾਤੇ ਤੁਂ ਬਲ ਕੇ ਫੇਰਾਪਾਂ ਮੇਡੀ ਕਬਰ ਤੇ ਆਕੇ ਹੀਕ ਲਾ ਹਜਾਹਾਤ ਰਖ ਕੇ ਸਿਰਾਂ ਦੀ ਓਬਾਂ ਮੇਡੀ ਕਬਰ ਤੇ ਆਬਾਂ ਮੇ � Selena�ੇਡੀ ਕਬਰ ਤੇ ਆਬਾਂ ਮੇ ਮੈ ਪਰਬਾਦ ਸ਼ੈਹੀਤੁਂ ਦੁਮਿਯਾ ਤੇ ਫੁਸ਼ਾਹਿਮੈ ਪਰਬਾਦ ਸੈ ਵੇ ਤੁ ਦੁਨੀਆ ਤੇ ਖੁਸੀ ਰੋਂ ਹਾਨੇਮੈ ਪਰਬਾਦ ਸੈ ਵੇ ਤੁ ਦੁਨੀਆ ਤੇ ਖੁਸੀ ਰੋਂ ਹਾਨੇਮੈ ਪਰਬਾਦ ਸੈ ਵੇ ਤੇ ਖੁਸੀ ਰੋਂ ਹਾਨੇਜੀਵੀ ਮੈ ਨਾ ਸਕਦੀ ਭਲਾ ਸਾਹਾਬੀ ਤਾ ਨੈ ਮੁਖਦੇਕਲ ਤਾਕ ਤੁ ਮੇਦਾ ਅਪਣਾ ਹੈ ਵੋ ਆਜ ਲਗਦੇ ਤੁ ਕੋਈ ਹੋ ਰੇਮੈ ਤੇ ਕੁਂ ਆਸਰਾ ਸਮੁਝਿਆ ਹੈ ਤੁ ਮੈ ਥੁਂ ਭੀ ਕਮੇਮੁਝੋ ਰੇ ਮੈ ਡਰਦੀ ਹਾਂ ਤੇਡੀ ਫਿਤਰਤ ਤੁ ਪਹੁ ਪੇ ਪਰਵਾ ਦੀ ਆਂ ਛੋ ਰੇਮੈ ਕੁਡੋਲੀ ਚੁਪਾ ਕੇ ਘੀਨ ਆਏ ਵੈ ਸਾਲਾਯਾ ਪੁ ਜਨਾਦਾ ਤੋ ਰੇਮੈ ਕੁਡੋਲੀ ਚੁਪਾ ਕੇ ਆਂ ਛੋ ਰੇਮੈ ਕੁਡੋਲੀ ਚੁਪਾ ਕੇ ਆਂ ਛੋ ਰੇਮੈ ਕੁਡੋਲੀ ਚੁਪਾ ਕੇ ਆਂ ਛੋ ਰੇਮੈ ਕੁਡੋਲੀ ਚੁਪਾ ਕੇ ਆਂ ਛੋ ਰੇਮੈ ਕੁਡੋਲੀ ਚੁਪਾ ਕੇ ਆਂ ਛੋ ਰੇਕੇ ਤੁਂ ਦੇ ਸਾਂ ਮੈ ਜੇਰੀ ਗੁਝਰੀ ਏ ਇਸ ਤਮ ਤੋਕੇ ਨੂ ਦੇ ਸਾਂ ਮੈ ਜੇਰੀ ਗੁਝਰੀ ਏ ਇਸ ਤਮ ਤੋਓ ਚੁਪ ਚਾਪ ਮੈ ਉਠ ਕੇ ਗੈਆ ਵੋ ਆਜ ਸਜਾਣ ਤੁ ਸਾਰੇ ਦਰ ਤੁਤੇਕ ਵੈ ਦੀਵਾਰ ਨਾ ਗਲ ਲਾਯਮ ਤੇਰੇ ਘਰ ਵਾਲਾਂ ਦੇ ਡਰ ਤੁਮੈ ਦੇ ਉਜਲਣ ਦਾ ਮੈ ਦਾ ਜਨਮਾ ਹੀ ਇਤਨਾ ਆਫੁਸਾਸ ਨਾ ਕਰ ਤੁਤੁ ਰੋਂ ਦਾ ਹੇ ਮੈ ਦਾ ਜਿਗਰ ਚਰੀ ਦੇ ਸਿਰ ਛਾਗਿਨ ਮੈ ਦੀ ਕਬਰ ਤੁਮੈ ਡੀ ਕਬਰ ਤੇ ਨਾ ਰੋਈਮੈ ਡੀ ਕਬਰ ਤੇ ਨਾ ਰੋਈਮੈ ਦਾ ਨੀ ਬਨ ਸਕਿਆ ਸਾਲਗਾਰ ਦਾ ਰੋਈਮੈ ਡੀ ਨੀ ਬਨ ਸਕਿਆ ਸਾਲਗਾਰ ਇਤਨਾ ਰੋਈਸਕੀਆ ਵੇ ਸਾਲਾ ਲੇ ਰੀਤਾ ਨੋ ਹੂਵੇਵੋ ਤੈ ਸੇਹਦਾ ਦੇਦੇ ਹੂਕਾ ਮੁਦੀਮੈ ਤਾਮੀਲ ਕਰੇਂ ਦੀਪਈਆ ਏ ਘਰ ਆਜ ਤਕ ਮੇਦਾ ਘਰ ਹੈ ਵੋ ਆਜ ਛੋਡ ਕੇ ਵੈ ਦੀਪਈਆਏ ਜੇਵਰ ਕਪਡੇ ਤੇ ਦੇ ਹੂਕ ਤੇ ਕੁਆਪਾਸ ਦੇ ਦੀਪਈਆਸੁਕੇ ਫੁਲ ਤੇ ਦੇ ਵੈ ਸੇਰੇ ਦੇ ਮੈ ਸਾਂਭ ਰਖੇ ਵੋ ਉਹੋ ਘੀਨ ਕੇ ਵੈ ਦੀਪਈਆਘਰ ਛੋਡ ਕੇ ਆਗੈ ਹਾਂਘਰ ਛੋਡ ਕੇ ਆਗੈ ਹਾਂਤੇਂ ਕੇ ਰੇ � ruin ਕੀ ਤੇਵੋ ਮੈ ਸਂਕੇ ਵੈ ਸਾਂਭ ਗੈ ਹਾਂਤੇਂ ਕੇ ਰੇ ਤੇਵੋ ਮੈ ਸਂਕੇ ਵੈ ਸਾਂਭ ਗੈ ਹਾਂਬਦਨਾਮ ਨਾ ਕਰ ਮੈ ਗੁਨੀਨਾ ਵੀਚ ਵੋ ਮੈ ਪੈਲੇ ਵੀ ਮੋਂ ਮੈ ਦੁਨੂਮਕਦੀ ਸਿਰ ਤੇ ਹਤ ਆ ਰਖਦਾ ਹੁਂ ਅਜ ਉਸ ਤੁ ਵੀ ਮੈ ਮੈ ਰੂਮਾਤੁ ਰੋਤਾ ਹੇ ਮੈ ਬੁਤਾ ਨੇ ਧੀਦੇ ਹੁਂ ਰਾਂ ਧੀ ਹਰ ਵੇਲੇ ਮੈ ਮੋਂ ਮੋਂਤੈ ਗਲਤੀ ਮੈ ਦੇ ਨਾਮੇ ਲਗ ਗਈ ਬਦ ਬਖਤ ਤੇ ਬੇ ਮਕੁਸੂਮਾਬਦ ਨਾਮ ਨਾ ਕਰ ਮੇ ਕੂਬਦ ਨਾਮ ਨਾ ਕਰ ਮੇ ਕੂਸ਼ੀਕਵਾ ਮੇ ਕਰ ਮੇ ਕੂਬਾਹਾ ਸਾਂ ਮਜ਼ਬੂਰ ਨਾ ਕਰ ਮੇ ਕੂਸ਼ੀਕਵਾ ਮੇ ਕਰ ਬਾਹਾ ਸਾਂ ਮਜ਼ਬੂਰ ਨਾ ਕਰ ਮੇ ਕੂਬੇ ਤੁਂ ਬੇਰ ਹੇਵਤ ਭੀ ਚਨਮਾ ਹੀਵ ਆਂ ਮੇ ਦੇ ਨਾ ਤੁ ਤੁ ਮੁ ਮੁ ਸ਼ੁਹੂਰੇਮੇ ਕੀਮੇ ਤੇਕੁ ਬੇਰ ਆਖਾਂ ਤੋਡੇ ਲਖਵੀ ਮੇ ਤੋ ਦੂਰੇਮੇ ਜਾਣਤੀ ਹਾਂ ਤੁ ਜਾਲੀਮ ਨੈ ਹਾਲਾਤ ਕੁਨੂ ਮੁਝਬੂਰੇਤੁ ਬੇ ਸ਼ਕ ਗੈਰ ਤਾ ਬਣ ਜਾਰਾ ਪਰ ਮੇਰਾ ਖਾਨ ਜਰੂਰੇਤੇਡੇ ਨਾ ਤੇ ਮੇ ਨਾ ਜਕਰਾਰੁਖਵੇ ਮੇ ਸੈਹੇਵੇ ਸਾਂ ਕੀਂ ਤੇ ਉਣਰਾਜ ਕਰਾਰੁਖਵੇ ਸੈਹੇਵੇ ਸਾਂ ਕੀਂ ਤੇ ਉਣਰਾਜ ਕਰਾਰੁਖਵੇ ਸੈਹੇਵੇ ਸਾਂ ਕੀਂ ਤੇ ਉਣਰਾਜ ਕਰਾਇੱਤਿਨਾ ਮੈਵਮੂਮ ਤੂ ਹੋ ਕੇ ਵੋ ਹੋਜੁ ਮੈਦੀ ਕਪਰ ਦੇ ਕੋ ਲੀਖਲੋ ਨੀਮੈਦੀ ਉਜਲਿਨ ਤੇ ਕੁਸ਼ ਥੀ ਦਾ ਹੇ ਅਜ ਮੂਯ ਲੇਖ ਕੇ ਰੋ ਨੀਏਦਾਬ ਅਮਾਨਤੇ ਤੇ ਲੀਏ ਏਦਾਬ ਹੈਜੂ ਨੈ ਦੋ ਨੈਮੈਕੁ ਜੀਦੇ ਰਹਵੀਚ ਛੋਡਿਆ ਯੈ ਆਜ ਕਬਰ ਦਾ ਵਾਰਸ ਹੋ ਨੈਮੈਦੀ ਕਬਰ ਤੇ ਆਯਾ ਹੈਮੈਦੀ ਕਬਰ ਤੇ ਆਯਾ ਹੈਕੀ ਵੈ ਜਕੀਨ ਕਰਾ ਤੁ ਆਜ ਭੀ ਪਰਾਰਾ ਹੈਕੀ ਵੈ ਜਕੀਨ ਕਰਾ ਵੈ ਤੁ ਆਜ ਭੀ ਪਰਾਰਾ ਹੈਮੈ ਕਬਰ ਤੇ ਆਯਾ ਹੈਮੈ ਕਬਰ ਤੇ ਆਯਾ ਹੈਮੈ ਕਰਾ ਤੇ ਆਯਾ ਹੈਨੈ ਨੀਬ ਦੀ ਤੇ ਬੀਨ ਲਹਜਾ ਵੇ ਵਰੱਸ ਸਮਜ਼ ਕੇ ਆਜ ਮੈ ਕੂਂ ਕੀ ਤੇ ਘਰ ਦਾ ਬਂਦ ਦਰਵਾਜਾਵਾਂ ਜੇ ਸ਼ੇਨ ਮਨਾ ਮੈ ਦੀ ਨੀਬ ਵੇ ਸੀ ਰਖ ਤੀਲ ਦੇ ਵੀਚ ਅਂਦਾਜਾਤੇਡਾ ਦਰਦ ਕੀ ਹਾ ਮੈ ਪਡ਼ ਛੋਡੇ ਖੁਦ ਅਪਣ ਆਪ ਜਨਾਜਾਤੁ ਜਨ਼ ਮਨਾ ਮਾ ਇਲਿਵੇ ਤੁ ਜਨ਼ ਮਨਾ ਮਾ ਇਲੀਸ਼ਾਲਆ ਆਪਾਧ਼ ਰਮੇ ਬੇਵਾ ਰਿਸਿਦਾ ਮਾ ਇਲੀਸ਼ਾਲਆ ਆਪਾਧ਼ ਰਮੇ ਬੇਵਾਤੁ ਝਨ ਮਨਾ ਮਾ ਮਾ ਇਲੀਵੇ ਬੀਮਾਰ ਹੇ ਤੂ ਕੁਝ ਅਰੀਂ ਸੇ ਤੂਮੈ ਥੁਝ ਸਕਿਆ ਪੁਛ ਦੀਆਯਾਕੇਬਾਂਜੀ ਹਤ ਟੀਖਲਾ ਕੈਕਾ ਬੀਲਕੂਕਾ ਜੀ ਸੀ ਸੇ ਹਤ ਵੀਝਾਕੇਮੈਡੇ ਮਰਦ ਤਾ ਤਾਰੁਜਾਗ ਵੀਚ ਨੈ ਰੋ ਆਹਾ ਦੀਆ ਮੀਰ ਵੱਾਕੇਹੀਕ ਸ਼ਰਤ ਤੇ ਸ਼ਾਯਤ ਬਜ਼ਬੂ ਮੈ ਜੇ ਸਜਣ ਮੀਲੂ ਗਲਲਾਕੇਮੈਡੇ ਬਚਲ ਤਾ ਰਾਹਾ ਕੋਈ ਨਾਹੀਕ ਵਾਰੀ ਆ ਮੀਲੇ ਹਾ ਜਿਂਦਿ ਤਵੀ ਸਾ ਕੋਈ ਨਾਹੀਕ ਵਾਰੀ ਆ ਮੀਲੇ ਹਾ ਵੇ ਜਿਂਦਿ ਤਵੀ ਸਾ ਕੋਈ ਨਾਵੇ ਇੱਸਾਸ ਤੀਆ ਮੁਕਾ ਮੁਂ ਅਕਲੀ ਦਾਵੋਜਾਦਾਂ ਪੁਲ ਲਗਦੇ ਕਣਡ ਕਰਗੇਰਬ ਜਾਨੇ ਕੇਲੇ ਚੁਰਮ ਦੇ ਬੀਚ ਦੇਦੇ ਬੱਖਤ ਵਾਲੇ ਦੀ ਹਰਗੇਜੇਡੇ ਕੁਛ ਨਨ ਲਗਦੇ ਤੇਡੇ ਉਂ ਵੇਲੇ ਮੇਡੇ ਉਜਾਡ ਵਾਣਿਨ ਤੇ ਤਰਗੇਜੀਨੇ ਲੋਕਾਂ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਤਗ ਬੋਦੀ ਉਹ ਸੁਝ ਯੁਝਡੀ ਕੂਂ ਕਰਗੇਮੇਡੀ ਆਸ਼ ਤਾੁ ਨੇ ਓ ਭਨੇ ਬੇਸ਼ਕ ਛੋਡ ਬੇ ਦੋਂਗਾ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਨੇ ਓ ਮਨੇਬੇਸ਼ਕ ਛੋਡ ਬੇ ਦੋਂਗਾ ਲੋਕਾਂ ਤੇ ਨੇ ਓ ਮਨੇਲੇਲੋ ਕਾਂ ਦੀ ਨੀ ਓ ਮਨੇਓ ਪੈ ਤਬ ਸਿਨੇ ਥੀ ਦੀ ਮੇ ਦੇ ਉਚਿਣਣ ਤੇਵੈ ਹੋ ਹੇ ਫਿਤਰਤ ਇਸਾਨੀ ਮਾਲੂ ਮੁਛਿ ਤੇ ਨੀ ਬਚਦੀ ਕੋਈ ਮਰਜ ਇਸ ਖਾਸ ਕੁਰਾਣੀਓ ਕੁਰਾਣ ਗਵਾ ਮੇ ਦੇ ਉਚਿਣਣ ਤੀ ਕੈ ਅਸਲ ਵਜਾ ਨੀ ਜਾਣੀਮੈ ਕੁਖਾਣ ਜੈਫ ਲਚਾਰ ਚੀ ਤੈ ਮੈ ਡੀ ਤ੍ਰੋਡ ਕੇ ਸ਼ਾਖ ਜਵਾਨੀਪੈ ਤਬ ਰੁਸਰੇ ਤੀਂ ਦੇ ਮੈ ਅਡੇ ਉਚਿਣਣ ਦੇਆਜ ਜੈਸ਼ਾਣ ਮਨੀ ਦੇ ਮੈ ਦੇ ਉਚਿਣਣ ਦੇ ਆਜ ਜੈਸ਼ਾਣ ਮਨੀ ਦੇਵੇ ਆਜ ਖਾਪ ਤੇ ਵੀਚੀ ਬੇ ਤਰ੍ਸ ਬੈ ਵੋ ਡੀਠੀ ਮੈ ਤੇਲੀ ਤੇ ਸੁਬੀਰੇਬੇਠਾ ਤੁਹਤ ਤੇ ਸੁਹਣਾ ਸਜਦਾ ਹੋਨੀਕੋਈ ਓਗਾਂਪੁਰੀ ਜੈ ਜਾਗੀ ਰੇਹੀਕ ਜੋਗਣ ਮੋਤ ਤੀ ਕਫੁਣੀ ਵੀਚ ਬੇਛੀ ਰੋਵੇਬੁਖੋ ਬੁਖੁਣੀ ਰੇਤੇ ਆਖ ਚਾਈ ਓ ਤਡਪਕੇ ਮਰ ਗੈਮੈ ਕੁਣੇ ਸਾਜਿਦ ਤਾਬੀਰੇਮੇ ਕੁਮੀ ਲੀਆ ਏ ਖਾਬਾਂ ਦੀਚੇਮੇ ਕੁਮੀ ਲੀਆ ਏ ਖਾਬਾਂ ਦੀਚੇਲਭਤੀ ਵੀ ਮੈ ਪੂਤਾਭੀਰ ਕਿਤਾਬਾਂ ਵੀਚੇਵੀ ਮੇਡਾ ਤੱਖਤ ਤੇ ਪੱਖਤ ਸਲਾਬਤ ਰਾਂ ਵੇਆਰਾਮ ਮੇਡੀ ਜੀਂਦਗੀਦਾਹੀਕ ਆਖਰੀ ਅਰਜਕਰੀ ਦੀਓ ਮੈ ਬੇਕਾਸ ਸਿਤਾਮੁ ਰਸੀਦਾਸ਼ਾਹਜਾਦੀ ਹਮ ਤੇਰੋਲ ਦੀ ਤਮ ਕੁਝਰੀ ਹਨੀ ਮੈ ਕਮਲੀਦਾਮੈ ਕੀਤ ਰਹਨੇ ਹਤ ਨਪੁਯਾ ਪੁਡਾਬਚਾਣ ਮਹਾਲ ਡੁਖੀ ਦਾ ਮੇਦਾ ਬਚਾਣ ਮਹਾਲ ਲੋਯਾਮੇਦਾ ਬਚਾਣ ਮਹਾਲ ਲੋਯਾ ਵਕਤ ਆਭੀ ਰੀ ਦਾ ਆਜ ਖਾਰ ਭਕਾਲ ਲੋਯਾਵੱਕਤ ਯਾ ਮੀਰੀ ਦਾਯਾ ਜੁਖਾਕੁ ਸਯਾ ਲੋਲਾਵੇਹਨ ਆਕਰੀ ਸਹਤਈ ਪੁਰੁਪਤ ਦੇਵਾ ਹਾਲਾਤ ਡਸੇਦੀ ਪੈਯਾ ਮੇਡੇ ਵਾਦਿਆ ਵਾਲਿਆ ਪੇਦਰ ਦਾ ਤੇ ਕੁ ਵੀਸਰ ਤਰੀ ਹਾਂ ਗੈਯਾਕੁਛ ਸੋਚੇ ਹਾਂ ਤੇ ਦੀ ਨੋਵ ਕਰ ਹਮ ਪਣ ਖਾਦਮਾ ਘਰ ਵੀਚ ਰੈਯਾਕਿਆ ਯਾਦ ਨੀ ਵੀਤ ਰੈ ਸਾਲ ਤਾਇਂ ਕਾਲੇ ਜੋਡੇ ਚੁਨੇ ਦੀ ਰੈਯਾ ਤੇ ਕੁ ਹਾਲ ਡੇ ਸੇ ਦੀ ਹਾਂਕਿਆ ਯਾਦ ਨੀ ਵੀਤ ਰੈਯਾ ਕਾਲੇ ਡੇ ਸੇ ਦੀ ਹਾਂਬੇ ਨਾ ਪੁਛ ਮਾ ਹੀ ਆਜ ਮੇ ਕੋਲੀਸਬ ਹਾਲ ਬੀਮਾਰ ਰੁਖੀ ਦੇ ਮੈ ਕਾ ਸਿਦ ਹਾਂ ਹਮ ਰਾਜ ਨੀ ਮੀ ਰੈ ਸਾਂ ਹਾਲ ਦਰਦ ਭਰੀ ਦੇਖਤ ਦੇ ਦੀ ਜਾਤੇ ਰੋ ਰੋ ਕੇ ਮੈ ਕੁਕੀ ਦੀ ਹਾਸ ਤਾਕੀ ਦੇਸਾਲਾ ਗੈਰ ਦੇ ਕਨ ਤੈ ਨਾ ਪੁਛਾਂ ਹਾਲਾ ਤੁ ਮੇ ਦੀ ਜਿਂਦਗੀ ਦੇਮੈ ਡਾਰਾ ਜ ਨਾ ਪਾਸ਼ ਹੋਂ ਹੇਮੈ ਡਾਰਾ ਜ ਨਾ ਪਾਸ਼ ਹੋਂ ਹੇਕੋਈ ਨ ਸਿਆਰ ਸਕੇ ਬੇਵਾਰ ਸਿਲਾ ਸੋਵੇਕੋਈ ਨ ਸਿਆਰ ਸਕੇ ਬੇਵਾਰਕੁਲੇ ਮਾਲੀ ਵੇ ਛੁਡ਼ਵਾ ਸੀਸਾਰੇ ਉਚਿਡ਼ਦੀ ਕਦੀ ਖੋਨ ਅਭੀ ਸੁਡ਼ਵਾ ਸੀਸਾਰੇ ਵੇ ਉਚਿਡ਼ਦੀ ਕਦੀ ਖੋਨ ਅਭੀ ਸੁਡ਼ਵਾ ਸੀ