امام حسین علیہ السلام کا غم کرنے
اسا کوئی جناب زینب خاتون تے
یا امام حسین علیہ السلام تے
عصان نہیں کردے
اسا رونے ہیں تے کس واسطے رونے ہیں
صرف اتنی گل کرنی چاہنا ہوں
رونا ہے
اپنی
عقبت لے
رونا ہے
اپنی عقبت لے
زینبؑ تے کوئی
احسان نہیں
رونا ہے اپنی عقبت لے
زینبؑ تے کوئی احسان نہیں
جیڑا غم میں شبیرؑ چھ نہیں روندا
وہ آدمی کو انسان نہیں
رونا ہے
اپنی عقبت لے
جناب محمد مصطفی صلی اللہ علیہ وسلم جناب دے روزے
تے امام حسین علیہ السلام فرمائے آئین کیوے دھن
کہ نانے دا دین رو رہے
بھی نہ دھے
کہ اے اللہ دے نبی میں بہت بیمار رکھ گیاں
میرے بچوں دا کوئی کارہا
میں نہیں بچ سکتا جدوں جناب امام حسین علیہ السلام نے دین کی گل سنی ہے
جناب فرمائے
دے نانے دا دین کیوں خبر آگے اگر تو بیمار ہے
تو میں بہت بڑا طبیب ہوں
میں تیرا علاج کرساں
تو بچ جاسے انشاء اللہ
دین آدھا ہے حسین میرا بچنا
بہت مشکل ہے
جناب فرمائے دے نانے دا دین اگر تیرا بچنا بہت مشکل ہے
تو میرے کون بہت بڑے بڑے نسکے ہیں
دین آدھا ہے مولا میں نہیں بچنا
امام حسین علیہ السلام فرماؤں دن کنانے دا دین میرے کل کی ہو جائے نسکیں
کوئی نسکا اک سو ویس سال دائے
کوئی اسی سال دائے کوئی سٹھ سال دائے کوئی
بتری سال دائے کوئی اٹھانہ سال دائے کوئی چھے مہینے دائے کیا تو نہ
بچ سے
دین آدھا ہے
حسین بڑی قربانی ہے بڑا خرچ ہے لیکن میرا بچنا
مشکل ہے جناب فرمائے دے نانے دا دین کہہ رہے تو سر بھی قربان کر چھوڑ سا
وقت ہی نہ بچ سے دین آدھا ہے مولا بہت خرچ ہے
موت کچھ کیتا ہے
لیکن میرا
بچنا بہت مشکل ہے صحیح چپ ہو گیا ہے ایک گھنٹ دے پیچھو آواز آئی کہ
ویر حسین نانے دا دین آلوادہ کر چھوڑ
مدینے توں لے کے کربلا تک تاں توجہ سیں
کربلا توں لے کے شام جانے تے زینب جانے تے دین جانے
میں اُدھوں واپس آساں جہنوں بھین بھین ہو سی
بھیرا بھیرا ہو سی پتھر پتھر ہو سی ماں ماں ہو سی
میں تیرے دینوں اہو جہ رنگلا ساں کیامت دے دین تک
ایہ دین بیمار ناو سی
نانے دے دین پہ صحیح تنے کیمیں خرچ کیتا ہے
نانے دا دین بچا من لے
توہید دا رنگ
جمع من لے
گھاری اجڑ گیا
ہے زہرہ دا
کسے اور دا کوئی نقصان نہیں
رونا ہے اپنی اکبت لیں
زینب تے کوئی احسان نہیں
رونا ہے
اپنی اکبت لیں
جتنا دسویں دا دن چڑھے
موت نے اپنے بدار کو گرم کیتے
سید واری واری قربانیاں ساری دینا ایک آخری قربانی
جسنو ہتھر تے چاہا کے میدانِ کربلا دے بچا اے
تے لینا کو لائے آردھا کے او لینو کھاڑے سامنے کسور واراں تے میں حسینہ
اس معصوم دے تے کوئی جرم نہیں اسنو ہک گھڑ
پانی دے ہوچا پا دن حسین پانی آپ پیونے
بچے دا کرنے اگر بچا مو بول کے آخے
پانی مانگے اسی پانی دسائیں ورنہ پانی نا دسائیں
امام دی آواز ہے یہ کہ سگر
ہون توں جان تے تیرا رب جانے انہا تول پانی آپ مانگ لے
بابے دا کوئی
بس نو چلے ہا
معصوم دے لاب حلن شمر آخ دا ہرمل جلدی کر اس
بچے دے پانی مانگن توں پہلے تیر اس دے حلقی
تو پا رو اس
لانتی نے تیر جوڑے مارن کا ارادہ کی تے تیر دگے دوجھ ہی
باری تیسری باری تیسرے باری تیر زائے گے تے کمینا ادھے
کہ ہرمل تے
تو میری فوج دا بڑا بڑا تیر انداز ہیں
کہے گلے پلائے بارا ہوگی نا
تیرا تیر تو زائے ویندے ادھاو کمینا جس وقت میں تیر جوڑنا مارن کا
ارادہ کرنا کہنا ادھا لڑھل ویندے میرا تیر دگویندے
خیر
اس لانتی نے تیر جوڑے
معصوم نے تیر مارے
معصوم دے گلو تے لگے
معصوم نے لبھلن کی آواز آئی ہے
تیر چھٹا جدو ہرمل دا
ہرمل دا وو منگل معصوم دے جم
پرائے واری بال دے مووچھ نکلی یارو اممہ اممہ اممہ
او خیبے وچوں
دکھ کو کرایوں میں کو مار مکائی اممہ
سیدہ حدثن تڑپ کے
ان یزیزیوں کا مخاطب ہوکے کہا رہے ہیں
اسی سبر رضا دے پالکیاں اسی حوض کو سر دے مالکیاں
اسی سبر رضا دے پالکیاں
اسی حوض کو سر دے مالکیاں
اسی سبر
رضا دے پالکیاں
اسی حوض کو سر دے مالکیاں
عقبت نہیں
سید شہید رہے ہیں
ایک چار سال دی بچیے
بابے دی لاشت تے آئیے ہتھ چھوٹن تیر وڑن
بابے نو ملن دا احرادہ کی تاے سیدہ دی نہیں پہنچ سکی
سیدہ دی آواز آئیے بابا بابا حسین میں سکینہ
کون سکینہ ہے
کون دا لفظہ ہے
سیدہ دی رنگی رنگی زمین تے بہ گئی ہے
بابا میں کچھ سنجھاتا نوں میں تیرے سینے تے سماں لالی سکینہ
آواز آئے کون سکینہ ہے
شہر میسا لکھایا ہے
بابا میں کچھ سنجھاتا نوں میں سکینہ
سید دی آواز آئے بچرا میرے نفدی کا
بابا الانتی مار دن
الانتی زم کر دن
سید دی آواز آئے
دربچڑی آ جلدی دیر نہ
کر بچری آ جلدی دیر نہ
کر بچری
آسمبہ بے دی سینے تے آج شام والا زنبان نہیں لو رہے اپنی اکبت لیں
زینب تے کوئی احسان نہیں
لو رہے اپنی اکبت لیں
تافلال بیعت تیار ہوئے
جدہ ہی کوئی بادشاہ جنگ تے چڑے
بہت ساری فوجیں لشکر نال ہندن
جدہ علی دی دھی جناب زینب خاتون
کربلا دے بچو روانہ ہوئے سیدہ دی کوئی کتنی فوج آئی
چلتھ مستور یتین اٹھاوی
سہرہ دی
چاہ اللہ مسلم دا شام دے پاسے ترپی آئی سید ذات
کوئی فوج بی بی دی تکلیف سفر تومن زینت گئی سہرہ دی
کر شام فتح گھنٹا محمل والبطن تے واپس رہ گئی
ناں تا جتا خاتینا زرمنینا
ناں تا جتا خاتینا زرمنینا
ناں جنت دے بچ گھر مگنا
اب مانگ لے تجھلیا پانچ تندی
اور دل وچ کوئی عرمان نہیں رونا ہے
اپنی حق بت لے
زینب تے کوئی احسان نہیں
جیڑا غم میں شبیر تنہیں جواندا
وہ آدمی تو انسان نہیں رونا ہے اپنی حق بت لے