Yeah, it's the time
It's time to do the show
Δύσκολο η ροή μου να περιοριστεί τσογλάνια
Πλημμυρίζει γειτονιές, φουσκώνει σαν το σι κουάνα
Κινείται η πόγια σαν μαριχουάνα στην Τιχουάνα
Τσελίδες κεντάω και τις κολλάω με παραμάνα
Η τέχνη γαμήθηκε για χάρη του τ' άλλα τ' άλλα
Εγώ γουστάρω εκείνους που εκτιμάνε την ατάκα
Δεν την αφήνω να πέσει
Σφίγγω σαν τα νάλια, σαν να τ' ανπάλα
Στα χέρια του Αντρέι Κουαντάλα
Δουλεύω πολύ για να πιει κάθε μου μπάρα
Άμα μου καρφωθεί, μου ακολουθεί, είναι κατάρα
Αλλά όταν τελείω, πείθει, είναι καυλάρα
Τιμία καυτή, τιμία ψυχρή, σαν σαχάρα
Ο εγκέφαλος μου είναι ο λαδύριμθος του Πάνα
Ο MC που έχει κλάνα, άμα μπει θα θέλει πάνα
Η ψυχή σέρνει πράγμα που δεν θα το βλέπεις πάντα
Γι' αυτό είπε να τρέχει τα πάθη να χρειάζει
Θέλει κι άλλα, μέσα σε τέσσερις γραμμές χτίζω το κάστρο
Κι απ' την κορφή του αγορεύω πόσο κάστρο
Δεν με προσδιορίζει το πόσο κάστρο
Αν ζούμε ταινία ή νομί, ολό το κάστρο
Σε κάθε πλάνο ένα μυστικό με συμβολισμό
Χιπ χοπ ικώνα, Χριστόφερ Νόλαν σκηνόθετο
Σε στέκια, σπίτια, πάρκα που τριγυρνώ
Μέρα, νύχτα, πάντα παρατηρώ
Σε κάθε βάση μέσα, πες μου, που σκάνε σκύλοι
Οι φίλοι μου είναι down για να πιούν σταφύλι
Θα περίπηθω καλά το μουσαφύρι
Έχω boomba πύλι, μυαλό που είναι ανοιχτήρι
Δεν θέλω drama, ούτε ασχολούμαι με πύρι-πύρι
Όπου φύγει, φύγει, όταν το κάρμα γυρνάει θερίζει
Ό,τι δίνεις, παίρνεις, ό,τι παίρνεις, τσεκάρα να αξίζει
Κάτι τον καθένα εθίζει, όχι μόνο αυτά που πίνει
Όχι μόνο όνος, κοστίζει
Δώσ' μου ένα mic το ροκάρο, σα ρόρι-κάλαγερ
Με φλόπου κόβει θάλασσες, θέλουν οι φλόρι-κάμερες
Λένε πως είναι τόσοι true, αλήθεια
Πόσοι άραγε, εμένα έπτωση, μ' άρεσε
Με σφυριλάτησε πόλη, βρωμική πόλη
Κι όλοι έχουν ανασφάλειες
Την οθόνη αντιγράφουνε, δεν είμαι κόπια ξάδερφε
Ηρή με σκαφτός μόλις δωσ' τα μπίτια είναι κάλλι
Και σ' ο δίσκος αυτός γύρω σαν αγνωριστικός
Ταξίδι στο συνέστημα με όχημα όσα ζω
Έτσι χώθηκα να δω, έχω πολλικά να πω
Και προσπαθώ να τα αποτυπώσω με ένα στυλό