Það vonar fyrir alla þá sem huna
og enginn getur sagt að það sé lítið
sem vorið hefur fæst í fang og skrítið
hvað fljótt í tæsta, sappn í blóm og runa
og lista menn með líta kass og bretti
sem lappa út í náttúrun og mála
en ungdu blómin drekka dökk og skála
hildið þar sínum indi slegan hetti
geta kirkalind við bláan bók
lítið gafa skált sem daglán syngfur
og hitti sínum himni
hulu hvaði
og hitti neðar eitnig útvils og býr og þessan er lítið
heimsverkingur sem getur vært að hlíti í góðu næði
Hvað er að fjetta heitlaðið ur mín?
Ég hef ekki komið forðum mörgur síni
og valkvin fyrstu óðinn sana kíngi
átti sér stað við græna bakkan þín
á byggbu hér glanur heiðu sjón
hátis og brúð og það er lítið vafi
að hjóninn voru amma þín og gavi
en hvað þið getið verið líki sjón
þrjá gottur ungum hugla festatrí
við ferðra sinna við komið í gann hýla
bernskunar söng sem foss í fjarlæð þrumar
og mig ef að blesa þín að býr og börnum þínum helga vatnið frí þar
fuggletir fugglo sumar eftir sumar fuggletir fugglo sumar eftir sumar