Ένας βαρύς ουρανός και μια βουβίκρια πόλη
Δέχω ράλλους εχθρούς και το ξέρουμε όλοι
Μιλούν τα σύννεφα ξανά και σταγόνες οι λέξεις
Το ίδιο νόημα όλες βγάζουν όποια και να διαλέξεις
Μέσα στην πόλη που ζω χιλιάδες προβλήματα
Άνθρωποι απλοί αλλά και ψώνια και βλήματα
Βαριά τα βήματα αλλά πιο βαριές οι ανάσες
Μέσα σε σπίτια που θυμίζουν ό,τι εσκάσες
Κρυβωθήκαν τα λόγια στα χείλη και σοπάσαν
Όσοι λέγαν ιστορίες με φωνή συνήθως μπάσα
Δε φτάσαν πουθενά χαθήκαν στα στενά
Σα σκιές που ξαφανίζω τότε αν σβήνει η φωτιά
Θέλω να ζήσω και όλοι έχουν αντίρρηση
Απλό προϊόν σε μια ακόμα επιχείρηση
Που έχει στόχο να γεννιέσαι μόνος
Να ζεις για λίγο και να φεύγεις κουρασμένος πάλι μόνος
Βλέπω ανθρώπους παντού γύρω μου σιωπηλούς
Τόσους ανθρώπους μόνος και σκιθροπούς
Περαστική αλλά για πάντα στο προσκήνιο
Ψάχνουν να αφήσουν στη ζωή κάποιο ενθύμιο
Εγώ φωνάζω και η κραυγή μοιάζει τεράστια
Πού να ακουστεί τόσο μακριά σαλαπροάστια
Χάνεται μέσα στη βουή και μοιάζει
Με παφλασμό η μπουμπουλήθρα σε νερό που βράζει
Και εξατμίζεται τη νύχτα χάνεται γίνεται αδμός
Και πνίγεται σε μπαρ όπου υπάρχει χαμός
Μέσα σε γυάλινα ποτήρια νοθευμένο αλκοόλ
Τοξινομένα μυαλά από αεροζόλ
Νιώθεις ξεπέρασες το φόβο που σου φέρνει το βράδυ
Τη μοναξιά που γεννάει το σκοτάδι
Νιώθεις πως στέκεσαι στα πόδια σου και είσαι καλά
Έχεις μάθει δυστυχώς να ζητάς πιο πολλά
Μες στην πανοπλία σκληρά υποκρίνεσαι
Λες σε όλους γύρω σου πως δεν ευθύνεσαι
Χαμογελάς γιατί είσαι αλλιώθηκος
Μα στην ουσία απλά στα ψέματα πρωτότυπος
Βλέπω ανθρώπους παντού γύρω μου σιωπηλούς
Τόσους ανθρώπους μόνους και σκυθροπούς
Περαστική αλλά για πάντα στο προσκήνιο
Ψάχνω να βρίσκω στη ζωή κάποιο ενθύμιο
Βλέπω ανθρώπους παντού γύρω μου σιωπηλούς
Τόσους ανθρώπους μόνους και σκυθροπούς
Περαστική αλλά για πάντα στο προσκήνιο
Ψάχνω να βρίσκω στη ζωή κάποιο ενθύμιο
Σ' αυτή την πόλη ζω
Στην πόλη που έθαψε κάτω απ' το τσιμέντο τον πολιτισμό της
Στην πόλη των μεγάλων εργολάβων και των κατασκευαστών
Σε μια πόλη που θάβει κάθε μέρα το ταλέντο σου
Τα όνειρά σου, τα αισθήματά σου, τους φίλους σου, όλα
Σε μια πόλη που πληρώνεις για να γκρεμιστείς τις λαγούβες της
Για να σφινοθείς στα στενά της
Σ' αυτή την πόλη που γεννιέσαι μόνος
Ζεις για λίγο και φεύγεις κουρασμένος πάλι μόνος