કુહાડો અને ચંદનના વ્રક્ષનું જેવું કામ એવું સંતને અસંતનનું કામ
કુહાડો મલાઈ તરુને ચંદનના વ્રક્ષને કાપે પણ છતાં ચંદનનું વ્રક્ષ એ કુહાડાના મોળાવ પર સુગ�
સુગંદ આપે એમે સંત ને અસંત ની કરણી આવી કે અસંતો સંત ને કાપે પરશાન કરે તો યે અનું કલ્યાણી છ�
તાતે સુરસિશન ચડત જગવલ્લભ શીખાણ ચંડમને આગલી મહત્તા મળી અને કુહાડા એક આપાનું કામ કેરી એ
કરમરથમાં પણ લખ્યું છે દાન પરસું બુદ્ધિ શક્તિ પ્રચંડા દાન એક કુહાડો છે દાનનું ફર તુરં�
કુઠારી કુઠાર ને કુહાડો એટલે પાછો વજંદાર ઓયે એમુક માંસોત લઈ શકે બધા નક આવીશે જયાર કુહ�
કુહાડી તો નાનો એવો બાલક પણ લઈ શકે એટલે રામાયણનો ગ્રંથ તો નાનો એવો બાલક હોય કે મોટો પંડી
એવો ઇતિયાસની બનેલી ગટના જે મત્સુરાન જીતી લો કૃષ્નની ભૂમીને ઇ વિધરમી લોકો યુદ્ધ માટે ત�
તઈયારી કરે એમા જી સર સેનાપતી એતો એની માતા વિધરમી એતા માગલો આતા એલો એનીમાં રોજ સવારમાં
કોઈ જુએ ની એમા એક પેટી માં છી કોઈ વસ્તુ કાડી ને આંખ ઉપર લગાડી અને કેક વાંચે અને પછી કોઈ ખ�
કરવાનો પ્રસંગ આયો અને ચાલીસેક હજારનું દળકટક લઈ અને યે વિધરમી માનસ મથુરા વિજઈ માતે મીક�
મીકલે છે પોતાની માને એમને એમ કયું કે માં કાલ હું હવું નહવું આ લડાયમાં જાવું છું મારી એ�
અસાહાય સ્થિતી હોય કે જયારે કોઈ આધાર્ત ને નરહે આ દુનિયામાં કયારે આ પેટી ખોલી નેના અંદર જ
આવે કોઈ શાગ કરે અના મ્યાત્રાલુના તોળા પડેયાન યુવાન છોક્રાઓ વર્દો લગબગ બસોક જના વાઘેર�
યાત્રાઈ આવેલા અને યમ્યાને કિનારે તાપણા તરીં બેઠી આય અને એમાં ચાલીસ હજારનો ભુંગીઓ ફોકા
કોઈ દબાવે તો તો આપણી સંસ્કૃતિને કલંપ લાજી આમને હુકમ કરો છોકરાઓ તયાર થેયા વરધ્ધોયા આશ
બાણી લીજું સંકલ્પ માટે નહિ પણ યમ્ણાની સાક્ષી કે અમે આ ભૂમી માટે સાતી રીતે કુરબાન થેયા�
અને ચાલીસ હજારને હતા નોતા કેરે સેનાપતિન ખવર પડીએ કે પાંચ યુવાનો આટલું કરી શકેયા કઈ શક્�
માથાના દબાવી થે લોઈ લોહ્યાં બે સેનીકો કે સેનાપતિન લઈન એને રાવતિ બાદે પાંચ એ જણા જીત મે�
મેળવી પડમને બીગ હતી કે જીવતા પકડાય જઈએ તો યવનના હાતમાં પકડાવું એના કરતા આમે મારી મેળા�
માયે કીદું તું કે અસાહાય સ્થિતિમાં પેટી ખોલી જે એક સઈનિકને કરવું વા સંદુક મેરે પાસ લા
એત મુસ્લિમ મહિલા રોજ યે ગીતા ને આંખ ને માથા ઉપ્ર મુકી અને પોતાની જિંદ્ગી જીવતી થી અને બ�
બુદ્ધી માને કે નમાને અને સાથે બહું સવાલ પણ નથી પણ આંખમાં આસુ સાથે એ ઇસ્લામ ધર્મના સેનાપ�
ગાયા એમાં આમમાના છોક્રાઈ પછી કૃષ્ન ભક્તિના ગીતો ગાય કદમના જાડની નીચે કે યમણાને કિનારે
પ્રમ વઈશ્નો બની અને કૃષ્નના નામમાં જિંદગી પૂરી તરી આ છે આપણા શાસ્ત્રોની આકાર અને આજ દેશ�
આ શાસ્ત્રની શતિ