નગરમાં પ્રવેશ કરતી વક્તે સુમન્તને એમ લાગે કે જાને ત્રણની હત્યા કરીન કોઈ આવતો એ ગાઈની બ્
રથનો જોયામાં તે ગરણી બહાર નીકરાઈ હે કોઈ નામાં હુંમત નથી રથનો પર્દો ઉચો કરવાગે બીક લાગ�
પર્દો ઉચો કર્યેન અંદર કોઈ ના હોય થો રૂપરે ના કરતા આશ્રામાં જીવું સારું કે અંદર કોઈ હશે
મહારાજ પાંસે મને મહિ જાઓ મહારાજા ક્યાંસે ક્યાંસે આમ પૂછે સે મને આંખે વે બરાબર દેખાતુ
કર્સલ્યા જીના મહિલ્મા નીયાવું મારેલા અને કર્સ્લ્યાના મહિલ્મા દશ્રત્દીપ પડ્યાજ સુમન
જાએ દી સુમન તે દીખ કસ રાજા જાએ સુમન તે
દી સુમન તે દીખ કસ રાજા જાએ સુમન તે
દીખ કસ રાજા અમીરહી તે
જનુ ચંબ્રહ્રાંશ રાજા અમીરહી તે
જનુ ચંબ્રહ્રહી રાજા જાએ સુમન
માંકી તે દીખે કસે રાહ્ય માંકી તે કસે માંકી દીખે કસે માંકી
સમાઈ સમાઈ નીર હર્ય ગવાતી તોવારમાં બંદી જનોગ્યા મૃદા વધીત ચારતાથા છોગરીયા આવાજ્યા કર�
સમાઈ સુમાઈ કર દેખે કર સેમરા ચંગ્રમાં અમરીત ગર્ણો બને અને જંગ જાખો કરી એક મહારાદ ગસ્તે�
પડ્યા મેકું તેક બાજુ પડેશે માં તેસલ્યા એક બાજુ બેઠા બેઠા મેકું રા રા ગયું રા તેસે તુ�
તુકાર કર રહે બાસ બાસ લે ગોણ ના ખામલા પકરી અને રળેશે મહારાજે તરીસ તરકું તે અને રળી પડેશે
રાજવન ની બસાદી સુમન તો ગોણ ગુમાઈગી મહારાજ જેવજીવ હો પ્રભુ આપનો સુમન પ્રણામ કરી સુનિત્�
આ રાશે માં ઉઠો કર્શુલ્યા જી જોગા છે હોં સંતો તો મહારાજ ને જગાર તા પેના કર્શુલ્યા મહાર�
બહારાવી નમાં જારત્ની નજીક ગયા માનો ગોરાવે જવાગ આપે છે માં પાક્ષી જતી રહે
રામ નસ્યાવે રખ્ના પર્દા નીંચો કરી નીંખાતરી કરવા ગયા રામ હગર નો રખ્ત જેવી રખ્ના ચક્રું �
કર મસ્થક મુકીયું જારે કઈસલ્લ્યા રહી પડ્યા કરાક્કે અમેદ જારે દંકરામ શેવતે ગરાયા તો બ
કાને સાવી સુમન તાયા અને બેખાતે પહેલો જ પ્રસ્થ મહારાજના મુકમાં ચાયું કહું સુમન તે કહેર�
સુમન મારો રામ ચ્યાંશ લક્ષૂર ચ્યાંશ વઈ દેહી ચ્યાંશ મહારાજ પૃશ્ન નજેશ
કહેરી પખામ કહામ રામ સ્નેવી
કહેરી પખામ કહામ રામ સ્નેવી
કહાં તેયા કુશ્રય યધી યલી દેવી
કહાં તેયા કુશ્રય યધી યલી દેવી
કહાં તેયા કુશ્રય,
રામ ક્યાં લક્ષ્મણ ક્યાં સુમાં હામારે પુત્રી વઈદું ક્યાં બતાઓ બાપ તુમ લે આયે ના છીલાન�
છીલાને લગે મયકતું
ત્રીઓ પુત્ર વ্યતું વૈદું
કાહા ત્રીઓ પુત્રું વધુ વઈદું
હાં ત્રિયત્કી પ્રવજુ વહેદી પ્રવજુ પ્રવજુ
સ્યાં છે વેજા સુમન્ત લેપાય સુમન્ત જી લે ત્રિયું કેવ સંજાય
મહારાજ આપ ગેરુદ રાખો તો ઇં દુગે વાગ કહું બોલ ભાય આપે મને રક્ષ્લાય નોક નોક રું
તરીઓ ને કિનારે લોકો ને સંજાય એ ભગ્રાણ ગત્મા બોછા મને રક્ષ્લાય નોક સુચ્ના હતી ઉત્ત તમસા
કરતું કરતું કરતું