ธรรมดิกา ธรรมดิกา
ธรรมดิกา ธรรมดิกา
หื้ม เธอทักใจ เจ็บใช่ไหม เมื่อเธอบอกลา
ภาษาทารุม หัวใจเหลือเกิน
หัวใจเหลือเจ้าเผลิน กับวิมารวาดไปในฟัน
ดึงดันรักเธอชนะสงสาร
ในความโมคร่าว ฟังตัวราวเมื่อเธอเปลี่ยนใจ
ดั่งสายน้ําไหลบิน
ไปยอมไม่กลับคืน
เสียดายเธอสุขคืน สิ่งดีๆที่มีต่อกัน
รับพันรักเธอทําไมยากเย็น
ตลอดเวลา รักเธอที่สุด
ตลอดเวลา หยุดตรงที่เธอ
อยากจะถามขาดแคลนใช่ไหม
ที่ให้ไปคงยังไม่พอ
สุขกําลัง สุขใจร้างรา ไม่มีเธอ
จุดสุดท้ายความรักเป็นสู้
คนคุ้มเคยกลายเป็นอื่นๆไป
ลองพักหยุดตามพักใจ
ไม่มีเธอคืนมาเหมือนเก่าเกลียดตัวเรา
รักเธอจนลืมตัวเอง
พร้อมพันฝากลมที่ผสมน้ําตาก่อเขา
ความเหงาเจ้าเฮ้ยทําไมโอ้ร้าย
แสงร่ําไรจากดาวที่เกลียดตัวเรา
ที่ยังกราวระยักษ์ขอบฝาก
คือตาเฝ้ามองด้วยความตัวใหญ่
ตลอดเวลา รักเธอที่สุด
ตลอดเวลา คิดถึงเสมอ
อยากจะท้องขาดแม่นใช่ไหม
ที่ให้ไปคงยังไม่พอ
สุขกําลัง สุขใจร้างราว
ไม่มีเธอ
จุดสุดท้ายความรักเป็นศูนย์
คนคุ้มเคยกลายเป็นอื่นไป
หยุดลองพักหยุดตามหักใจ
ไม่มีเธอคืนมาเหมือนเก่า
เป็นตัวเรา
รักเธอจนลืมตัวเอง
ตลอดเวลา รักเธอที่สุด
ตลอดเวลา หยุดตรงที่เธอ
อยากจะท้องขาดแม่นใช่ไหม
ที่ให้ไปคงยังไม่พอ
สุขกําลัง สุขใจร้างราว
ไม่มีเธอ
จุดสุดท้ายความรักเป็นศูนย์
คนคุ้มเคยกลายเป็นอื่นไป
หยุดลองพักหยุดตามหักใจ
ไม่มีเธอคืนมาเหมือนเก่า
เป็นตัวเรา
รักเธอจนลืมตัวเอง
รักเธอจนลืมตัวเอง