ธรรมดิกา ธรรมดิกาธรรมดิกา ธรรมดิกาหื้ม เธอทักใจ เจ็บใช่ไหม เมื่อเธอบอกลาภาษาทารุม หัวใจเหลือเกินหัวใจเหลือเจ้าเผลิน กับวิมารวาดไปในฟันดึงดันรักเธอชนะสงสารในความโมคร่าว ฟังตัวราวเมื่อเธอเปลี่ยนใจดั่งสายน้ําไหลบินไปยอมไม่กลับคืนเสียดายเธอสุขคืน สิ่งดีๆที่มีต่อกันรับพันรักเธอทําไมยากเย็นตลอดเวลา รักเธอที่สุดตลอดเวลา หยุดตรงที่เธออยากจะถามขาดแคลนใช่ไหมที่ให้ไปคงยังไม่พอสุขกําลัง สุขใจร้างรา ไม่มีเธอจุดสุดท้ายความรักเป็นสู้คนคุ้มเคยกลายเป็นอื่นๆไปลองพักหยุดตามพักใจไม่มีเธอคืนมาเหมือนเก่าเกลียดตัวเรารักเธอจนลืมตัวเองพร้อมพันฝากลมที่ผสมน้ําตาก่อเขาความเหงาเจ้าเฮ้ยทําไมโอ้ร้ายแสงร่ําไรจากดาวที่เกลียดตัวเราที่ยังกราวระยักษ์ขอบฝากคือตาเฝ้ามองด้วยความตัวใหญ่ตลอดเวลา รักเธอที่สุดตลอดเวลา คิดถึงเสมออยากจะท้องขาดแม่นใช่ไหมที่ให้ไปคงยังไม่พอสุขกําลัง สุขใจร้างราวไม่มีเธอจุดสุดท้ายความรักเป็นศูนย์คนคุ้มเคยกลายเป็นอื่นไปหยุดลองพักหยุดตามหักใจไม่มีเธอคืนมาเหมือนเก่าเป็นตัวเรารักเธอจนลืมตัวเองตลอดเวลา รักเธอที่สุดตลอดเวลา หยุดตรงที่เธออยากจะท้องขาดแม่นใช่ไหมที่ให้ไปคงยังไม่พอสุขกําลัง สุขใจร้างราวไม่มีเธอจุดสุดท้ายความรักเป็นศูนย์คนคุ้มเคยกลายเป็นอื่นไปหยุดลองพักหยุดตามหักใจไม่มีเธอคืนมาเหมือนเก่าเป็นตัวเรารักเธอจนลืมตัวเองรักเธอจนลืมตัวเอง