นาวเริ่มยันมาแล้วนาวเริ่มยันมาแล้วน้อง พี่ร่ําร้องเรียกน้องบัวลอยใครเล่าใครเข้าหมายเมอร์คอยพี่ใจลอย ไร้อ้อยคงเหลือแต่สังน้องเจ้าไม่หันมาแลพี่ช่างแอหนาวแท้นวนปร่างลมน้ําอ้อยข้าเคยกอดนางกลับอ้างวาง ลมพาพัดนางสู่กรุงไร้อ้อยแห่งเฉา เพราะเจ้าไม่อยู่พี่ทนอดสูจน์ ใจลอยเฝ้าดูจรุง สวมเพชรวงใหญ่อยู่ในเมืองพรุงเพลินลิ่นหอมฟงลืมบ้านมุงยาคาน้าว พี่ก็น้าวไม่น้อยน้องไร้อ้อยบุญน้อยหนาดนาดคงชั่วชมเจ้าแล้วแก้วตาอ้อยแห่งข้า อ้อมแขนคอยแฟนกลับคืนอ้อยแห่งเร่าไปเทลาไร้อ้อยแห่งเฉา เพราะเจ้าไม่อยู่พี่ทนอดสูจน์ เฟ้าดูจรุงสวมเพชรวงใหญ่อยู่ในเมืองพรุงเพลินกลิ่นหอมฟุ้ง ลืมบ้านมึงอย่าขาน้าวพี่ก็น้าวไม่น้อย หนูไร้อ้อยบุญหน่วยหนักหนาพงชั่วชมเจ้าแล้วแก้วตา อ้อยแห่งขา อ้อมแท้นคอยแฟนกลับเกิน
