جتی پنجابی پا جد دردی سو رب دی بڑا فب دی
اج دک بوتل چونی پی تی جد رین نعنا وچ وستی
بیٹھ تینوں تک دے ہی رینہ ہو رہے اصاں کچھ بھی نی کہنا
جان میری کھڑ لے جاندا اے جاکہ دلفہ کھولیاں دا
قتل کرادو سونی اینی حاصل تیری ابلیاں دا
لکھوچ پوکا ڈائم دیالا تارے بھی پھکے پا دتے
تیرے چھلے جنہیں لکھنے نی کئیان دے ویار پوا دتے
سونے مکھ تیرے تے لالی پجلی چمکے جویں اسمانی
ہونے کیمیں پایے اسی مل پڑے چی جائیں ملیاں دا
قتل کرادو سونی اینی حاصل تیری ابلیاں دا
سنگ گورا زلفاں ہتھ ماریں سورج بھی فکہ پونی اے
رتاں دا پاوے پلے کھانی جد سوٹ توں کھڑا پونی اے
چاندر چھن چھن کردی تیری بوتل کھلے نا ہی میں
ہن تیرے نیناں چو پینی دکھنا آیا اے ہتھوں ڈلیاں دا
قتل کرادو سونی اینی حاصل تیری ابلیاں دا
میری قلم کرے تاریف تیرے کئی لکھتے راج کڑے
کنی مندران رانجا بنا تا توں چنوالی آباج کڑے
اک بار کہدے میں تیری نی تاں جان نکل جوں میری
ہون کیمیں کراں اظہار کڑے سرتاں میں بھلیاں دا
قتل کرادو سونی اینی حاصل تیری ابلیاں دا
