புஞ்சப் பாட வலம்பில் கண்ணஞ்சி போவன சேலில்
பொஞ்சி பொஞ்சி நடக்கும் கண்ணாலே
கண்ணி கோய்த்தின போவும் பூவாலி பெங்கிலை ஓடும்
கல்யான கதத் கொள்ளும்uy பெண்ணாலே
அளித்தா மரயம் வைர் சங்கின் முழில் கொண்டே
அல்லவேலும் நீயானே இல்லை சвол்னுடன்டே
சின்னம் வந்து கரிஞ்ஞ்சால், மட்டம் கொட்டு கரிஞ்சால்
நின்னைக் கட்டான் நானும் கண்டிட்டுள்ளேன்
துடிக்குமே மனசு நீ கண்டில்லே
ஒரிக்கணம் பிரிஞ்சு நீ போவல்லே
புஞ்சப்பாட வரம்பில் கண்ணஞ்சி போவன சேலு
கொஞ்சி கொஞ்சி நடக்கும் கண்ணாலே
கண்ணி குய்த்தின போவும் பூவாலி பெங்கிலையோடும்
கல்யாலக் கதைச் சொல்லும் பெண்ணாலே
நானி ஒரு காலை மழது மழவில்லும்
ஆலை சார்த்துன்ன நான்
நிந்திரா கொண்ண நேரும்
எந்து நாராகனும்
தெங்கல் போந்தோ நியெட்டாம்
மானந்தே பூரம் காட்டித்தராம்
தூரே மூவந்தி கூட்டும்
சோபிள்ள ப்சாந்தும் வாங்கித்தராம்
புஞ்சப்பாட பரம்பில் கண்ணஞ்சி போவன
கண்ணாலே கண்ணிக்கைத்தின போவும் பூவாலி பெங்கிலையோடும் கல்யாணு கதை சொல்லும் பெண்ணாலே
துழகலிரியும் நட்டை திடிச்சேது கரையிலாடுங்கிலும்
கூழே நான் போனிடாம்
எந்து நீயே கிடிச்சேதும்
என்னும் ஜீவன்னே வாசன்போல் என்னுடைய நெஞ்சில் உண்டாவணம்
ஓமல் பாட்டின்னே இணம்போல் என்னுடைய சுண்டில் நீசேரணம்
கொஞ்சைப் பாடை வரம்பில் கண்ணஞ்சி போவண ஜேலில்
கொஞ்சி கொஞ்சி நடக்கும் கண்ணாலே
கண்ணிக்குய்த்தின போவல்
பூவாலி தெங்கிலையோடும்
கல்யாணக் கதைச் சொல்லும் பெண்ணாலே
அல்லித்தா மரையம்பென்
சங்கின்னுள்ளில் கொண்டே
அல்லியென்னியால் என்னுள்ளில் பண்ணே
சிங்கம் வந்து கடின்னால்
மாட்டம் கொட்டுக்கடின்னால்
நின்னிக்கட்ட நானும் கண்டெட்டுண்டே
துடிக்குமி மனசு நீ கண்டில்லே
பொருக்கதும் பிருங்கினியி போவல்லே
புஞ்சப் பாட வரம்பில்
கண்ண ஞிக்கோவண ஜெயில்
கொஞ்சிக்கொஞ்சி நடக்கும் மவன் கண்ணாலே
கண்னி கோய்த்தின போவும்
பூவாலி தெங்கிலையோடும்
கல்யாணக் கதைச் சொல்லும் மவன் பெண்ணாலே
வணக்கம்!