Μπεις να χημικών, δες πως πάει τώρα, άκου, άκου, άκου
Είμαι κομμάτια, τίποτα δεν θυμάμαι, η μορφή μου στον καθρέφτη δεν με κοιτάει στα μάτια
Ξεχνάω που κοιμάμαι και ξυπνάω όπου να'ναι, δίπλα μου όποια να'ναι και όλα γαλά θα πάνε
Ραπά μου, απέθαντε μου λένε μη το κάνεις μα, είναι σαν να μην παίζω μπάλα ενώ έχω χάρισμα
Είναι σαν να ζητάω πίσω αυτό που χάρισα, είναι σαν να κόβω κάτι που θα ξανάρχιζα
Βρήκαν τον τρόπο νεράιδες να μπουν στον κόσμο μου, δείχνω τον τρόπο που τάλιες να βρουν τον τρόμο τους
Λίγο πιο πίσω απ' το μηδέν και έξω απ' το κόλπο τους, με έχουν ανάγκη σαν να'μουν η σφαίρα απ' το όπλο τους
Έπειτα ζωντανεύω τη φρίκη μου, καρκινοβώνω εξουσίες για τη μνήμη μου
Κάτι με αναγκάζει πίσω να γυρίσω αλλά, χαμογελάω και πέφτω να κοιμηθώ ξανά
Κάνω το κύκλο μου, δεν παίζει διάλογος, δεν έχω τρόπους και εμφανίζω μαύρος κάλεστος
Και μη καλπίζεις το δικό σου, εισβάλλεις στον παράδεισο τι τ' άλλες και απορροβάνε το φως
Απόψε ζω ταξίδι σε μια σύριγγα, στον υπόκοσμο μου πέφτουν έχμηρα αντικείμενα
Και όπως περίμενες τη στρώφα σε παγκέτωσε, εγώ παγκέτωσα τη στρώφα που σε χρέωσε
Μπήκαν στο σπίτι οι κουκουλοφόροι, τους ψήριζα τα φράγκα σου μου βίαζαν το τσόλι δεν γαμιέται
Υπάρχουμε και ως ό υπάρχουμε για μας τα λέτε και
Χάνεις τα μέτρα, άκου, ζούμε σε ρωσική ρουλέτα
Ταχύδακτη λουργή, χαρτοπέκτρες, βια και φέρμα, εδώ το θέμα λύγει, τέλος
Το κτήνος έπεσε, εγκαίνωστε το κτήριο, κλείδωστε τους αίθουσες, εγώ δώσταν οι μπάμφοι άλλες και τοξικά
Φυάλλες και τοξικά
Μπεις να χημικών, μπεις να χημικών, μπεις να χημικών, μπεις να χημικών
Είναι κάψιλες απ' εφάν, στο 215
Παίρνω στην εκκλησία αυτήν ό,τι σηκώνεσαι, ότι δεν το πιστεύω το μισώ με μόνη εξαίρεση της πόρνες
Προβολημένους μέσα από γιγαντοθόνες, είμαι μαύροι μαριάκιας μπρεσκόνες
Παίρνω στην εκκλησία αυτήν ό,τι σηκώνεσαι, ότι δεν το πιστεύω το μισώ με μόνη εξαίρεση της πόρνες
Προβολημένους μέσα από γιγαντοθόνες, είμαι μαύροι μαριάκιας μπρεσκόνες
Δεν λέγω ιδέα, αυτή γίνεται τελευταία, βλέπω τη θέα βουτάω στο κενό με τον εγώισμό μου παρέα
Κι όσοι κουβαλάω το σκέφτονται άμοιβα, ταραγμένη θάλασσα μαύρη σημαία η ψυχή μου
Εκτός από το δαίμονα που κάθε νύχτα κοιμάται μαζί μου
Ταυσίς αυτοκτονίας, κανοντολή διαμαχίας, πόνος μέσα στην καρδιά και εικόνες δολοφονίας
Την αγάπη, απάτη και χαμός δεν βγαίνει άγριο, σαν μιλιγκράμπ και να είναι στη μέση δεν σπάμε κάποι
Από ψηλά ως κάτω, από εκεί που ξεκινήσαμε όλα να πάμε πάλι για να δούμε πως αρχίσαμε δαιμόνιο
Τώρα γλύφτε μας μαλάκες, κάθε φορά γεμάτην άρκες, είσοδες προς το υπόγειο
Γεμάτη ψυχολογικά, καψούλες στην υγρόγειο, καθά τα λογικά μου όταν τσούπησα το κόνιο
Αλήτες, ο κώδικος μες στη μάχη και με καρπίσνες, κεφάλια πέφτουν, αναδυνάζω παρίστρες
Η λάβα απ' τις φλεύες μου τελειώνει όλες τις κλίκες, σκότων οι ραπάδες και βουλεώνει δέκα μήτρες
Όλοι στην άκρη μόρτες, προσώμα μου γυαλίζει απ' το λυκόπως τώρα, κλείνουν οι πόρτες
Ώρα για σκότως, ώρα για αίμα, ώρα να βγάλουμε απόθυμένα σε μια μάχη που δεν θα έχει τέρμα
Σε μια μάχη που δεν θα έχει τέρμα
Μπαίνω στην εκκλησία, φτύνω τις εικόνες, ότι δεν το πιστεύω το μισώ με μόνη εξαίρεση της πόρνες
Προβολημένους μέσα από γιγαντωθόνες, είμαι μαύρη μαγιά κι ασπρεσκόνες
Μπαίνω στην εκκλησία, φτύνω τις εικόνες, ότι δεν το πιστεύω το μισώ με μόνη εξαίρεση της πόρνες
Προβολημένους μέσα από γιγαντωθόνες, είμαι μαύρη μαγιά κι ασπρεσκόνες